Page 62 - SHPIRTI-Iben Kajjim ElXhevzijj

rrezet e diellit, del me të një arom më e mirë se e miskut kurse ata që janë prezent
nuk e shohin këtë e as nuk e nuhatin aromën.
Pastaj shpirti fillon të ngritet mes dy rreshtave të melekëve kurse të pranishmit nuk i
shohin ata.
Pastaj vie shpirti dhe dëshmon pastrimin e trupit, mbështjelljen me qefin dhe bartjen
e tij, e ai thotë: Më dërgoni sa më shpejtë, më dërgoni sa më shpejtë (besimtari),
ose thotë: Ku po shkoni me mua (pabesimtari) dhe këtë nuk e dëgjojnë njerëzit.
Kur ai të vendoset në varrin e tij dhe të mbulohet me dhe, ai dhe nuk i pengon
melekët që të arrijnë tek ai po edhe sikur të futet ai brenda një guri i cili mbyllet me
plumbë, kjo nuk i pengon melekët që të arrijnë tek ai. Këta trupa të trashë nuk i
pengojnë shpirtrat që të depërtojnë brenda tyre, madje ata nuk mund t’i pengojnë as
xhindët. All-llahu i madhëruar ua bëri gurët dhe dheun melekëve si ajrin shpendëve,
prandaj zgjerimi i varrit i ndodhë drejtpërdrejt shpirtit kurse trupi është pasues i tij,
kështu që trupi gjindet në ngushtësinë e varrit kurse atij i është zgjeruar ai sa
largësia e shikimit të tij duke pasuar kështu shpirtin. Ndërsa shtrëngimi i të vdekurve
nga varri derisa tu përzihen eshtrat e tyre nuk mund ta mohoj ndjenja, mendja e as
natyrshmëria dhe sikur të ndodhë që dikush të hapë varrin e dikujt e ta gjejë të
vdekurin në gjendje normale pa ju përzier eshtrat e tij, kjo nuk pengon që ata t’i jenë
kthyer në gjendjen e mëparshme pas shtrëngimit të varrit, prandaj me heretikët dhe
të pafetë nuk ka tjetër përveç përgënjeshtrimit të pejgamberëve.
Një njeri nga të sinqertit tregoi se: Ai kishte hapur tri varre dhe pasi që kishte
përfunduar ata ishte shtrirë të pushoj, e atëherë në ëndërr kishte parë se zbritën dy
melekë dhe ishin ndalur pranë njërit varr duke i thënë njëri-tjetrit: Shkruaje tri mile
me tri mile, pastaj u ndalën te varri i dytë dhe thanë: Shkruaje një mile me një mile,
pastaj u ndalën te varri i tretë dhe thanë: Shkruaje sa shuplaka. Pas kësaj ai u zgjua
dhe vërejti se erdhën me një njeri që nuk i kishin dhënë kurrfarë rëndësie dhe e
varrosën në varrin e parë, pastaj erdhën me një njeri tjetër dhe e varrosën në varrin e
dytë, pastaj erdhën me një grua të pasur që ishte e njohur në qytet rreth së cilës
kishte shumë njerëz dhe e varrosën në varrin e tretë të ngushtë për të cilin dëgjoi se
u tha: Sa një shuplak.
KAPITULL
Çështja e pestë: Zjarri dhe gjelbërimi që ndodhin në varr nuk janë nga kjo botë që
kështu t’i shohin ata që kanë parë zjarrin dhe gjelbërimin e kësaj bote, por ata janë
nga zjarri dhe gjelbërimi i botës së ardhme, e zjarri i botës tjetër është shumë më i
fortë se zjarri i kësaj bote kështu që nuk e ndiejnë atë të gjallët në këtë botë dhe All-
llahu i madhëruar i skuqë gurët e dheun në të cilët gjindet ai më shumë se nxehtësia
e gaxave të këasaj bote dhe sikur banorët e kësaj bote ta prekin atë nuk do ta
ndiejnë. Madje më çudi se kjo është se dy persona varrosen pranë njëri-tjetrit dhe
njëri prej tyre është në një grop të Zjarrit i cili zjarr nuk arrin te fqiu i tij kurse tjetri
është në një kopsht të Xhennetit dhe nuk i arrinë fqiut të tij asgjë nga kënaqësia e
begatia e tij.
E nuk ka dyshim se fuqia e Zotit të madhëruar është më e gjërë e më e çuditshme se
kjo dhe Ai na ka paraqitur nga mrekullitë e fuqisë së Tij në këtë botë gjëra të cilat
janë shumë më të çuditshme se kjo, por shpirtrat janë të prirë për përgënjeshtrim të
asaj që nuk e dinë përveç atyre që All-llahu i ka zgjedhur dhe mbrojtur.
Kështu pabesimtarit i shtrihen dy pllaka të zjarrit nga të cilat i vlon varri sikurse
vlonë furra dhe kur All-llahu i madhëruar dëshiron që dikush nga robërit e tij ta
shohë këtë ai e shehë, por atë e fshehë nga të tjerët sepse sikur ta shohin atë të gjithë
njerëzit do të heqej fjala ngarkuese dhe e besimit në fshehtësi, ndoshta edhe do të
vdisnin njerëzit nga frika sikurse transmetohet në dy Sahihat nga I Dërguari (s.a.v.s.)