Page 61 - SHPIRTI-Iben Kajjim ElXhevzijj

KAPITULL
Çështja e katërt: Allahu i madhëruar e bëri të fshehtë çështjen e botës së ardhme
dhe çdo gjëje që lidhet me të, si dhe e pamundësoi kuptimin e realitetit të saj nga
njerëzit në këtë botë që kështu të plotësohet urtësia e Tij dhe që besimtarët të
dallohen nga të tjerët me besimin e tyre në gajb (fshehtësi). Fillimi i asaj ëshhtë se
melekët zbresin tek ai që është duke vdekur, ulen pranë tij, ai i sheh ata me sytë e tij,
ata flasin me të dhe me vete bartin qefinë dhe pëlhura të Xhennetit apo të Zjarrit,
thonë amin në lutjet të cilat të pranishmit i bëjnë qoftë për të mirë apo për të keq dhe
ndonjëherë e përshëndesin me selam atë që është duke vdekur kurse ai e kthenë atë
me fjalë, ndonjëherë me sinjalizim, e ndonjëherë vetëm me zemër sepse nuk mund
të flas e as të sinjalizoj.
Ka ndodhur që të dëgjohen ata që janë duke vdekur të thonë: Mirë se erdhët dhe
merhaba për këto fytyra.
Imami ynë (Ibn Tejmije) më tregoi se disa besimtarë në momentin e vdekjes, por
nuk e di se a i dëgjoi ai vetë apo dëgjoi nga dikush tjetër, se thonin: Alejkes-selam
(edhe me ty qoftë paqja), ulu këtu, alejkes-selam, atje ulu.
Rrëfimi i Hajrun-Nessaxhit, All-llahu e paq mëshiru, është i njohur i cili në
momentin e vdekjes tha: Bën durim All-llahu të dhashtë shëndet sepse ajo që ti je
urdhëruar me të nuk të kalon kurse ajo që unë jam urdhëruar me të mund të më
kaloi. Pastaj kërkoi ujë, mori abdest dhe u fal pastaj tha: Vazhdo me atë që je
urdhëruar dhe pastaj vdiç.
Ibn Ebid-Dun’ja përmendi se kur Omer Ibn Abdul-Azizi ishte në ditën në të cilën
vdiç tha: Më ulëni, e pasi që e ulën tha: Unë jam ai që më urdhërove kurse unë nuk
isha i përpiktë dhe Ti më ndalove kurse unë bëra gjynah, e tha këtë tri herë pastaj
tha: Por La ilahe il-lAllah – nuk ka Zot tjetër përveç All-llahut, e ngriti kokën dhe e
përqëndroi shikimin, i thanë: Je duke shikuar me një shikim të fortë o udhëheqës i
besimtarëve, ndërsa ai tha: Unë po shoh një shoqëri që nuk janë njerëz e as xhindë,
pastaj vdiç.
Meslemetu Ibn Abdul-Meliku tha: Kur iu afrua vdekja Omer Ibn Abdul-Azizit ishim
tek ai brenda një kubeje (si kubja e xhamis), ai na sinjalizoi që të dalim, ne dolëm
dhe u ulëm rreth asaj kubeje kurse brenda mbeti një shërbëtor, atëherë ne e dëgjuam
duke e kënduar këtë ajet: “Atë, vend të përjetshëm (Xhennetin) u kemi përcaktuar
atyre që nuk duanas mendjemadhësi e as ngatërresë në tokë, e përfundim i
këndshëm u takon atyre që i frikësohen All-llahut” (El-Kasas : 83). Tha: Ju nuk jeni
njerëz e as xhindë, pastaj doli shërbëtori dhe na sinjalizoi që të hymë dhe kur ne
hyrëm aty ai kishte vdekur.
Fedaletu Ibn Dinari tha: Isha afër Muhammed Ibn Vasiut kur e kishte kapluar vdekja
kurse ai filloi të thotë: Mirë se erdhët o melekët e Zotit tim Ve la havle ve la kuvvete
il-la bil-lah (nuk ka ndryshim dhe forcë përveç atyre të All-llahut). Me atë rast unë
nuhata një arom aq të bukur sa që nuk kisha nuhatër asnjëherë më të mirë, pastaj ai
ngriti shikimin e tij dhe vdiç.
Ndodhi (gjurmë) të tilla ka aq shumë sa që nuk mund të përfshihen.
Më e mira dhe më e mjaftueshmja nga të gjitha ato është thënia e All-llahut të
madhëruar: “Përse pra, kur arrin shpirti në fyt, e ju në atë moment shikoni (se ç’po i
ngjet). E Ne jemi më afër tek ai se ju, por ju nuk shihni” (El-Vakia : 83-85). D.m.th.
Ne jemi më afër tek ai me melekët Tanë, por ju ata nuk i shihni. Pra, kjo është
fillimi i çështjes e që ne nuk e shohim edhe pse ai është në këtë botë.
Pastaj meleku e zgjatë dorën e tij që t’ia merr shpirtin dhe i flet atij kurse të
pranishmit nuk shohin e as nuk e dëgjojnë atë, pastaj ai del dhe me të del një dritë si