Page 89 - SHPIRTI-Iben Kajjim ElXhevzijj

ditën kur e ringjallë atë”. Ebu Omer tha: Në transmetimin e Malikut sqarohet se
Zuhriu e dëgjoi këtë hadith nga Abdurrahman Ibn Ka’b Ibn Maliku, kështu e
transmetoi edhe Junusi nga Zuhriu, e tha: E dëgjova Abdurrahman Ibn Ka’b Ibn
Malikun duke e transmetuar atë nga babai i tij, poashtu e transmetoi El-Evzaiu nga
Zuhriu i cili tha më tregoi Abdurrahman Ibn Ka’bi. Muhammed Ibn Jahja Edh-
Dhihliu e bëri me të metë këtë hadith meqë Shuajb Ibn Ebi Hamze, Muhammedi i
biri i vëllait të Zuhriut dhe Salih Ibn Kejsani e transmetuan nga Zuhriu nga
Abdurrahman Ibn Abdullah Ibn Ka’b Ibn Maliku nga gjyshi i tij Ka’bi dhe kështu ai
është i ndërprerë (munkati’ë). Tha: Salih Ibn Kejsani nga Ibn Shihabi nga
Abdurrahmani tha se Ka’b Ibn Maliku e thoshte atë. Edh-Dhihliu tha: Kështu e
mbajmë mend ne dhe ai është që i përngjanë hadithit të Salihut, Shuajbit dhe birit të
vëllait të Zuhriut, por i kundërshtuan në këtë dijetarët e tjerë dhe gjykuan për
Malikun dhe El-Evzaiun. Ebu Omeri tha: U pajtuan në transmetimin e këtij hadithi
Maliku, Junus Ibn Jezidi, El-Evzaiu dhe El-Harith Ibn Fudajli nga Zuhriu nga
Abdurrahman Ibn Ka’b Ibn Maliku nga babai i tij dhe thanë Tirmidhiu e të tjerët për
të se është i saktë.
Ebu Omeri tha: Nuk gjindet te unë asnjë aspekt i asaj që tha për këtë Muhammed
Ibn Jahja dhe ai nuk ka argument, ndërsa pëlqimi i Malikut, Junus Ibn Zejdit, El-
Evzaiut dhe Muhammed Ibn Is’hakut është më i saktë, të qetësohet shpirti më shumë
në thënien dhe transmetimin e tyre, pastaj ata janë dijetarët e përpiktë saqë nuk
mund të krahasohen me ta ata që i kundërshtuan në këtë hadith, përfundoi.
Muhammed Edh-Dhihliu tha: E dëgjova Ali Ibnul-Medinin duke thënë: Fëmijët e
Ka’bit janë pesë: Abdullahu, Ubejdullahu, Ma’bedi, Abdurrahmani dhe
Muhammedi. Edh-Dhihliu tha: Zuhriu e dëgjoi atë nga Abdullah Ibn Ka’bi i cili
ishte drejtuesi i babait të tij pasi që ishte verbuar dhe e dëgjoi nga Abdurrahman Ibn
Abdullah Ibn Ka’bi, poashtu transmetoi nga Bishr Ibn Abdurrahman Ibn Ka’bi, e
nuk mendojë se dëgjoi nga ai, përfundoi. Nëse ky hadith është transmetuar nga
Abdurrahmani nga babai i tij Ka’bi sikurse thanë Maliku dhe ata që janë me të është
i qartë, e nëse ai është transmetuar nga Abdurrahman Ibn Abdullah Ibn Ka’bi nga
gjyshi i tij sikurse thanë Shuajbi dhe ata që janë me të, atëherë hadithi është mursel
(i ndërprerë) nga ajo rrugë kurse i ngjitur nga rruga tjetër dhe ata që e ngjitën nuk
janë me rëndësi e numër më të rëndësishëm se ata që e ndërprenë, pra ky hadith
është prej haditheve më të sakta, ndërsa Buhariu dhe Muslimi nuk e transmetuan në
Sahihat e tyre për shkak të kësaj të mete, All-llahu e di më së miri.
Ebu Omeri tha: Thënia e tij (s.a.v.s.) “nesemetul-mu’min (shpirti i besimtarit)” ka
për qëllim këtu shpirtin të cilën gjë e vërteton vetë thënia e tij në hadith “...derisa ta
rikthejë All-llahu atë në trupin e tij në ditën kur e ringjallë atë”. Është thënë:
En-Neseme është shpirti, nefsi dhe trupi, ndërsa origjina e kësaj fjale ka për qëllim
vetë njeriun, mirëpo i është thënë shpirtit “neseme”, All-llahu e di më së miri, sepse
jeta e njeriut është e mvarur nga shpirti i tij dhe kur ai ndahet nga ai bëhet si i
zhdukur, poashtu argument se fjala “neseme” ka për qëllim njeriun është edhe thënia
e tij (s.a.v.s.): “Ai që liron një njeri (neseme) besimtar...” 171 dhe thënia e Aliut
(r.a.): Pasha Atë që çau farën dhe e krijoi njeriun...ndërsa një poet tha:
Më e madhërishme për ty në llogari është devotshmëria
Kur njerëzit (neseme) e shkundin pluhurin
Ka për qëllim kur njerëzit të ngriten nga varret e tyre në Ditën e Kijametit, ndërsa
El-Halil Ibn Ahmedi tha: En-Neseme është njeriu, tha: En-Nesemetu është shpirti,
En-Nesim është fryerja e erës, kurse thënia e tij: Ta’leku fi shexheril-xhenneti

171 E transmetoi Buhariu (2517), fet’hul-bari (5/174), Muslimi në “El-Itk (21-23), Taberani në “El-Kebir”
(1/68) dhe Ibn Sa’di në “Et-Tabekat” (8/34).