Page 152 - Η τελευταία αυτοκράτειρα του Βυζαντίου

βασίλεια, και του ψάχνουν κι αυτοί νύφη. Αλλά είναι δύσκολο».
«Προφανώς. Το βασίλειό μας είναι σε παρακμή. Μα δεν το
βλέπουν ότι δε θα σωθούμε αν δεν πάρουμε βοήθεια από τη Δύση;»
«Μιλάς σαν να είναι η πατρίδα σου».
«Υπερβολές, Άννα! Απλώς… την πονάω την Κωνσταντινούπολη.
Εδώ ανδρώθηκα. Εδώ σε γνώρισα, εδώ σε ερωτεύτηκα και…»
«Εμένα… κι άλλες πολλές», του είπα ναζιάρικα.
Δεν το αρνήθηκε εντελώς. Αλλά με αγκάλιασε και μου είπε με
ειλικρίνεια:
«Όταν ήρθες εσύ… άλλαξαν όλα».
Χαμογέλασα. Αρχίσαμε και πάλι να κάνουμε έρωτα. Ήταν ο
άγγελός μου, η αγάπη μου. Από τότε που τον γνώρισα, ξέχασα όλα
τα άλλα πριγκιπόπουλα, ακόμα και κάποια που ήταν πολύ πιο
όμορφα από αυτόν. Μα τι να θέλει περισσότερο μια γυναίκα από
έναν άντρα από το να την αγαπά και να τη σέβεται; Και μη νομίζετε
ότι δεν είχα κάνει τις έρευνές μου για τον Μαρίνο.
Στην πολιτική μπορεί να ήμουν άσχετη, αλλά στα ερωτικά θέματα
δε με έφτανε καμιά! Το δίκτυό μου ήταν ευρύ ύστερα από μια
δεκαετία μέσα στο παλάτι. Με αρχηγό τον ευνούχο μου, τον
Σωτήριο, είχα μάθει πολλά για τον αγαπημένο μου. Εννοώ πράγματα
που δε μου είχε πει ο ίδιος.
Δεν έχω το χρόνο και το χώρο ώστε να καταγράψω τα ερωτικά
κουτσομπολιά του παλατιού, ποια γυναίκα πήγαινε με ποιον ή το τι
γινόταν ανάμεσα στις αυλικές και τους αυλικούς κάθε κατηγορίας. Γι’
αυτό κι έκανα το σταυρό μου που η Παναγία μού είχε στείλει τον
καλό μου Μαρίνο. Επιπλέον, από τις πληροφορίες που είχα
διασταυρώσει, τουλάχιστον μέσα στο παλάτι, αυτός τις είχε κάνει
πέρα πια όλες.
Πριν από μένα ήταν γυναικάς… ιδιαίτερα στα νιάτα του, όταν είχε
πρωτοέρθει στην Πόλη. Έμαθα ότι είχε πάει και με χήρες και με
ζωντοχήρες και με ελεύθερες και μια-δυο φορές ακόμα και με
κάποιες παντρεμένες. Πολλές ήταν από την υψηλή βαθμίδα των
αυλικών σας λέω! Γυναίκες που τις έβλεπα κι έλεγα –για μερικές
τουλάχιστον από αυτές– χαλάλι του που πήγε μαζί τους. Γιατί
κάποιες, ακόμα και στα σαράντα και στα πενήντα τους, ήταν ακόμη