Page 177 - Η τελευταία αυτοκράτειρα του Βυζαντίου

μάλιστα ολέθριο. Τις επόμενες μέρες ακολούθησε μια τραγική
εξέλιξη!
Ήταν πρωί, θυμάμαι, καμιά βδομάδα πριν από τα Χριστούγεννα,
κι όλα ήταν ήσυχα στο παλάτι μας. Τίποτα δε μας προϊδέαζε γι’ αυτά
που θα ακολουθούσαν. Τι εννοώ; Ξαφνικά και χωρίς κάποια
προειδοποίηση, άκουσα ποδοβολητό στρατιωτών να κατευθύνεται
προς το σπίτι μας. Αρχικά δεν έδωσα σημασία. Σκέφτηκα ότι θα είναι
κάποια παρέλαση, πράγμα σύνηθες εκείνες τις μέρες που οι Τούρκοι
έδειχναν να ετοιμάζονται για επίθεση στην Πόλη. Ο πατέρας μάς είχε
πει ότι πιθανόν να πραγματοποιούνταν και μέσα στο επόμενο
καλοκαίρι, γιατί οι κατάσκοποί του του είχαν αναφέρει ότι γίνονταν
σημαντικές κινήσεις στρατευμάτων στη Μικρά Ασία.
Λοιπόν σκέφτηκα ότι θα περάσουν και γρήγορα θα
απομακρυνθούν. Αλλά η βουή δυνάμωνε, σαν να πλησίαζε όλο και
πιο κοντά στο σπίτι μας, και λίγα λεπτά αργότερα άκουσα βίαια
χτυπήματα στην πόρτα μας. Οι θυρωροί τους άνοιξαν και σε πολύ
λίγο τους είδα να ορμούν μέσα στο σπίτι μας. Ήταν καμιά
κατοσταριά στρατιώτες.
Με τη βία σχεδόν με περιόρισαν στο δωμάτιό μου. Κι όταν ο
Σωτήριος πήγε να με υπερασπιστεί, έπεσαν πάνω του τέσσερις και
τον έριξαν αναίσθητο. Τι να έκανε ο κακομοίρης μόνος και μάλιστα
απέναντι σε οπλισμένους; Εγώ άρχισα να φωνάζω, να ουρλιάζω, να
χτυπώ την πόρτα, αλλά δεν μπορούσε να γίνει τίποτα εκείνη την
ώρα.
Σε λίγο ακούω τον πατέρα να φωνάζει, να βρίζει και να λέει
διάφορα στους στρατιώτες που κατά πάσα πιθανότητα τον έπαιρναν
κυριολεκτικά σηκωτό από το δωμάτιό του. Προφανώς τον είχαν
συλλάβει. Απ’ έξω ήταν και η μάνα μου, αλλά παραδόξως δεν την
άκουσα να διαμαρτύρεται τόσο πολύ.
Λες να είναι κανένα σχέδιό της; Μου πέρασε κι αυτό από το
μυαλό δεδομένου ότι δεν είχαν περάσει ούτε δυο βδομάδες από το
γεγονός της απιστίας του πατέρα. Αλλά αμέσως ανακάλεσα, γιατί
άκουσα τον επικεφαλής ή κάποιον στρατιώτη να φωνάζει στον
πατέρα ότι «συλλαμβάνεσαι επί εσχάτη προδοσία… συνωμοσία κατά
του αυτοκράτορα…» και άλλες τέτοιες κατηγορίες.