Page 180 - Η τελευταία αυτοκράτειρα του Βυζαντίου

από τη βρομιά σας…» συνέχισα. «Ενωτικοί και ανθενωτικοί… Σκατά
στα μούτρα σας όλοι! Να τα αποτελέσματα!» πρόσθεσα εντελώς
φουρκισμένη.
«Δεν είναι ώρα να τσακωνόμαστε», είπε η Μαρία.
Παραδόξως, η αδελφή μου είχε πει την πιο σωστή κουβέντα από
όλους.
«Πρέπει να δούμε τι θα κάνουμε», συνέχισε.
«Είστε σίγουροι ότι ευθύνονται οι ανθενωτικοί;» ρώτησα τώρα
πιο ήρεμα.
«Ναι. Μου το είπε ο άντρας μου», μίλησε πάλι η Μαρία. «Ότι
αυτοί τελικά έπεισαν τον αυτοκράτορα να πάρει μια πριγκίπισσα από
ορθόδοξο κράτος».
«Από πού δηλαδή;»
«Από την Ιβηρία».
«Την Ιβηρία; Πού είναι αυτή η χώρα;»
«Κοντά στον Καύκασο ντε… στο μεγάλο βουνό. Στην Ανατολία».
«Εννοείς το χριστιανικό κράτος που είναι στα ανατολικά του
Πόντου;»
«Ναι. Έστειλαν και στην Τραπεζούντα του Πόντου πρέσβεις για
τον ίδιο λόγο».
«Μα αυτοί είναι στα ίδια χάλια μ’ εμάς…»
«Ναι, αλλά έχουν τους Ρώσους να τους προστατεύουν», είπε ο
Ιάκωβος. «Οι ανθενωτικοί πιστεύουν ότι αν γίνει αυτός ο γάμος,
τότε οι Τούρκοι δε θα επιτεθούν στους Ρώσους συμμάχους μας.
Πόσω μάλλον σ’ εμάς…»
«Γι’ αυτό σου λέγαμε να πάρεις τον Ρώσο πρίγκιπα», πετάχτηκε η
μάνα μου.
«Όχου ρε μάνα… τι θυμάσαι τώρα!»
«Όλα έχουν τη σημασία τους, κόρη μου…»
«Λοιπόν τώρα που έκλεισε το θέμα με τον πατέρα», συνέχισε η
Μαρία, «ο Σφραντζής έφυγε ήδη από χθες για την Ιβηρία, για να βρει
τη νύφη. Αν οι ανθενωτικοί καταφέρουν και ολοκληρώσουν το
συνοικέσιο, θα έχουν, λένε, κουμπάρο τον ίδιο το βασιλιά της
Ρωσίας».
«Προσδοκά βοήθεια από κει ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος;»