Page 182 - Η τελευταία αυτοκράτειρα του Βυζαντίου

που τον είχαν κλεισμένο σ’ ένα κελί. Επομένως, σε γενικές γραμμές,
αν εξαιρέσεις την ταλαιπωρία του, η κατάσταση δεν ήταν τόσο
φοβερή.
Ζητήσαμε κατόπιν να τον δούμε κι εμείς τα παιδιά του. Πράγματι,
δε μας το αρνήθηκαν. Ωστόσο μας επέτρεψαν μόνο μια επίσκεψη την
ημέρα. Εγώ τον είδα τελευταία. Παρά το γεγονός ότι δεν τα
πηγαίναμε καλά οι δυο μας, οφείλαμε ως οικογένεια, μπροστά στον
κοινό κίνδυνο, να είμαστε ενωμένοι.
Λοιπόν, όταν ήρθε η κατάλληλη ώρα, με συνοδεία τεσσάρων
φρουρών, παρακαλώ, με οδήγησαν κι εμένα στα νότια του μεγάλου
παλατιού. Αφού το διασχίσαμε, βγήκαμε έξω και πήγαμε προς το
Τζυκανιστήριο και από κει προχωρήσαμε νοτιοδυτικά προς το
μικρότερο και ανεξάρτητο παλάτι του Βουκολέοντα.
Να πω εδώ στα γρήγορα ότι αυτό το παλάτι το είχε χτίσει ο
αυτοκράτορας Θεόφιλος στα μέσα του 9ου αιώνα, κολλητά στα νότια
παραλιακά τείχη με θέα τη θάλασσα του Μαρμαρά. Το όνομα
Βουκολέοντας προερχόταν μάλλον από ένα μεγάλο άγαλμα που
υπήρχε στην εκεί περιοχή του λιμανιού και το οποίο αναπαριστούσε
ένα βόδι κι ένα λιοντάρι ενωμένα. Το παλάτι λοιπόν το
χρησιμοποιούσαν οι αυτοκράτορες από τον 10ο αιώνα και διέμεναν
εκεί οι Φράγκοι αυτοκράτορες. Αλλά την εποχή των Παλαιολόγων
εγκαταλείφθηκε από τους αυτοκράτορες, ενώ στη δική μου εποχή το
χρησιμοποιούσαν, ένα μέρος του, ως φυλακή. Στους πάνω ορόφους
κατοικούσαν ανώτεροι στρατιωτικοί, στο ισόγειο στεγάζονταν οι
στρατώνες και μερικοί ναύτες του μικρού ναυτικού μας. Τα υπόγεια
είχαν γίνει φυλακές. Στα ανατολικά του υπήρχε μια πύλη, από την
οποία μπήκα κι εγώ. Εκεί υπήρχε μια μεγάλη και πλατιά κλίμακα
που οδηγούσε στα άνω διαμερίσματα του παλατιού.
Εμένα όμως με πήγαν από την πίσω μεριά, κι αφού προσπέρασα
μια μεγάλη δεξαμενή, της οποίας η στέγη στηριζόταν σε κίονες,
έφτασα σε ένα άλλο μέρος όπου μια άλλη κλίμακα κατέβαινε μέχρι
τις φυλακές, περίπου δέκα μέτρα κάτω από την επιφάνεια του
εδάφους.
Η έκπληξη που με περίμενε τώρα ήταν απίστευτη!