Page 187 - Η τελευταία αυτοκράτειρα του Βυζαντίου

εμένα;»
«Του το είπα κι εγώ. Και μου απάντησε “η φυλάκισή σου είναι
κόλπο για να διώξω από το παλάτι τον Σφραντζή”».
«Πραγματικά, τώρα δεν καταλαβαίνω τίποτα, πατέρα».
Διαβάστε τι έγινε και θα πέσετε από τα σύννεφα, όπως κι εγώ την
ώρα που μου τα εξηγούσε ο Νοταράς. Κατά τα λεγόμενά του, ο
αυτοκράτορας είχε βαρεθεί και τον πατέρα μου και τον Σφραντζή και
τις διαμάχες τους. Δεν ήθελε τίποτα περισσότερο από το να σώσει
την Πόλη. Δεν τον ενδιέφεραν τα τραπεζώματα, οι θρόνοι, οι
πολιτικές διαμάχες και τα συναφή. Κι αν ήταν γραφτό του, ήθελε να
πεθάνει με το σπαθί στο χέρι. Λοιπόν τελικά ο αυτοκράτορας φάνηκε
να δείχνει πρόσκαιρα πιότερη εμπιστοσύνη στον Σφραντζή ο οποίος
και οργάνωσε τη σύλληψη του πατέρα μου αλλά και άλλων
ενωτικών. Ο πατέρας είδε κι απόειδε και προκειμένου να μη χάσει
ολότελα τα πλούτη του και βέβαια τη ζωή του, συμφώνησε να
αποσυρθεί από την πολιτική. Πάντως, να πω εδώ ότι ο
Κωνσταντίνος, όταν αργότερα τον ρώτησα σχετικά με όλα τούτα, δε
μου τα επιβεβαίωσε, αλλά ούτε και τα αρνήθηκε. Απλώς…
χαμογέλασε και άλλαξε κουβέντα.
Ο Νοταράς πάλι επέμενε ότι ουσιαστικά ο αυτοκράτορας είχε
διατάξει τη σύλληψή μας, ώστε να ικανοποιηθεί έστω πρόσκαιρα ο
Σφραντζής. Έτσι έγινε και τελικά αυτός θεώρησε ότι μιας και δεν είχε
πλέον αντίπαλο στην Πόλη, μπορούσε τώρα πιο ήρεμος να φύγει στο
εξωτερικό, για να βρει ορθόδοξη πριγκίπισσα για νύφη στον
Κωνσταντίνο.
Τελικά, ο γάμος μου με τον αυτοκράτορα είχε στόχο να
ικανοποιήσει και τις δύο παρατάξεις. Δηλαδή, πρώτον ο
αυτοκράτορας δε θα παντρευόταν Δυτική πριγκίπισσα και επομένως
οι ανθενωτικοί θα ήταν ικανοποιημένοι. Δεύτερον, οι ενωτικοί κι ο
αρχηγός τους, ο πατέρας μου, θα ήταν επίσης ικανοποιημένοι, γιατί
ναι μεν δε θα έπαιρνε Δυτική πριγκίπισσα, θα παντρευόταν όμως
εμένα, την κόρη του ίδιου του πρωθυπουργού του.
Το θέμα τώρα ήταν αν θα δεχόμουν εγώ.
«Εξάλλου», συνέχισε ο πατέρας χαμογελώντας με νόημα, «εσύ το
είχες πει πρώτη».