Page 193 - Η τελευταία αυτοκράτειρα του Βυζαντίου

τώρα».
Με σκέπασε στοργικά και με πήρε στην αγκαλιά του. Ήταν η
τελευταία όμορφη νύχτα που πέρασα μαζί του. Είναι το τελευταίο
καλό πράγμα που θυμάμαι από τότε που ο Κωνσταντίνος
Παλαιολόγος, ο αυτοκράτορας και σύζυγός μου, ήταν ζωντανός.
Εκείνες τις ώρες σαν αστραπή πέρασε από τη σκέψη μου η
πραγματική μου αγάπη, ο Μαρίνος μου. Δεν του είχα γράψει από
τότε που ο πατέρας, όταν τον είχα επισκεφτεί στη φυλακή του,
αναφέρθηκε στο τι «όφειλα» να κάνω. Οι επιστολές του έρχονταν
ακόμη κανονικά, όπως με ενημέρωσε ο Σωτήριος κάποια στιγμή,
αλλά εγώ δεν απάντησα ποτέ πια.
Σίγουρα είχε καταλάβει ότι κάτι δεν πήγαινε καλά. Δεν μπορούσα
όμως να του δώσω καμιά εξήγηση. Ήμουν πραγματικά δειλή… ίσως
και κάτι περισσότερο, τιποτένια. Τον είχα προδώσει. Μου άξιζε ο
θάνατος!
Και πράγματι τις επόμενες ημέρες έφτασα πολύ κοντά σ’ αυτόν.