Page 202 - Η τελευταία αυτοκράτειρα του Βυζαντίου
P. 202
εγώ ήμουν πάνω στο ίδιο άτι με τον αγαπημένο μου. Ύστερα από
τόσο καιρό. Σφίχτηκα πάνω του. Ήταν τόσο ζεστός, τόσο… τόσο
κοντά μου, τόσο δικός μου πια!
Καθώς καλπάζαμε, με βασάνιζαν διάφορες σκέψεις. Πώς στο καλό
με είχε βρει; Τι είχε συμβεί; Θα μου πει κάποια στιγμή; Και από την
άλλη… ξέρει τα δικά μου; Ίσως. Άραγε θα με συγχωρέσει για όσα
έκανα… που τον πρόδωσα με το γάμο μου; Θα καταλάβει; Τι θα μου
πει;
Ταξιδέψαμε περίπου δύο μέρες. Ανεβήκαμε μερικά χαμηλά βουνά
και μετά κατεβήκαμε σε πεδιάδες. Ο Μαρίνος έδιωξε προς την Πόλη
τους πιο πολλούς από τους συντρόφους του. Με λίγους μόνο
συνεχίσαμε και τελικά, έπειτα από μια ακόμα μέρα ταξίδι, φτάσαμε
σε ένα μικρό λιμανάκι όπου υπήρχε ένα χωριουδάκι. Βρήκαμε ένα
μικρό πανδοχείο που μας φιλοξένησε και τους δέκα που είχαμε
απομείνει. Δεν είχαμε ανέσεις, αλλά αυτό δεν ήταν το ζητούμενο για
την ώρα. Όταν μείναμε μόνοι στο δωμάτιό μας, ο Μαρίνος άναψε το
τζάκι και ταυτόχρονα μ’ έχωσε κάτω από τις κουβέρτες. Μετά
γύρισε και με κοίταξε. Του χαμογέλασα. Ήταν τόσο όμορφος, τόσο
καλοσυνάτος, τόσο… άντρας.
Ένιωσα τη φλόγα του κορμιού μου να θεριεύει και την πεθυμιά
μου γι’ αυτόν να με κατατρώει, όπως η φωτιά τα κούτσουρα στο
τζάκι. Τον ποθούσα σαν τρελή. Μα πόσο καιρό είχα να νιώσω έτσι
για άντρα. Και τώρα, καθώς τον κοίταζα… Λοιπόν δεν άντεξα.
Σηκώθηκα από το κρεβάτι και με το σεντόνι ριγμένο μόνο πάνω
μου, στάθηκα μπροστά του έτσι καθώς ήταν γονατιστός και ανάδευε
τα κούτσουρα. Του χαμογέλασα ναζιάρικα και με τρόπο που πρόδιδε
τις προθέσεις μου. Άφησα το σεντόνι να κυλήσει, αποκαλύπτοντας
αργά αργά το κορμί μου.
Ο Μαρίνος με αγκάλιασε και αρχίσαμε να κάνουμε παθιασμένο
έρωτα. Δεν ξέρω πόση ώρα χαρήκαμε ο ένας τον άλλο. Εκείνες τις
στιγμές δε με ενδιέφερε τίποτα. Ήταν σαν να είχε σταματήσει γύρω
μας ο χρόνος. Ύστερα από πάρα πολύ καιρό ένιωθα και πάλι γυναίκα.
Ήταν ό,τι χρειαζόμουν και μου το πρόσφερε ο Μαρίνος μου μαζί με
την αγάπη του, που είχε την ίδια δύναμη όπως παλιά.
Μολονότι δεν είχα φάει τόσες μέρες, δε με ένοιαζε καθόλου. Αν