Page 213 - Η τελευταία αυτοκράτειρα του Βυζαντίου

έχει κάνει καλή εκλογή».
«Δηλαδή, πατέρα;» ρώτησα χαμογελώντας αμήχανα.
Προφανώς και δε θέλησα να του αποκαλύψω τη σχέση μου με τον
αυτοκράτορα. Δεν ήξερα ακόμη τι του είχε πει ο Μαρίνος και
κράταγα χαμηλά το κεφάλι. Επιπλέον δεν ήξερα ότι ο Μπερτούκκιος
τα ήξερε όλα. Και εννοώ όλα!
«Πιστεύω ότι τώρα επιτέλους έκανε κάτι σωστό στη ζωή του»,
πρόσθεσε.
«Δεν καταλαβαίνω».
«Να… που ασχολήθηκε με το στρατό. Εγώ επέμενα… του έλεγα
δηλαδή να ασχοληθεί με το εμπόριο ή τη διοίκηση όπως εγώ».
«Ναι. Του τα είχα πει κι εγώ κάποια στιγμή. Είναι αγύριστο
κεφάλι όμως».
Γελάσαμε τσουγκρίζοντας τα ποτήρια μας.
«Ο Μαρίνος είναι καλός, αλλά… απερίσκεπτος», είπε.
«Τι εννοείτε;»
«Γενικά μιλάω. Μας έχει στενοχωρήσει αρκετά εμένα και τη μάνα
του».
Δε μίλησα. Περίμενα να δω πού θα το πάει.
«Αλλά τώρα, μ’ εσένα… ω, μα επιτέλους έκανε και κάτι σωστό!»
Χαμογέλασα.
«Αλήθεια, πώς είναι ο πατέρας σου, τι κάνει ο Λουκάς;»
«Καλά είναι, φαντάζομαι… στην Κωνσταντινούπολη. Είναι όμως
σχεδόν δύο μήνες που έχω να τον δω. Εγώ καλά τον άφησα πάντως».
«Χμ…»
«Από τότε που ο Μαρίνος μ’ έβαλε στο καράβι για το Ναύπλιο…
Αλήθεια, πατέρα, γνωρίζετε εσείς τι γίνεται στην
Κωνσταντινούπολη;»
Ξαφνικά το πρόσωπό του σκοτείνιασε.
«Πολιορκία;» ρώτησα.
«Ναι… μάλλον».
«Πώς το μάθατε;»
«Κάποιοι που πέρασαν με καράβι από τη Μεθώνη, όπου
βρισκόμουν πριν από λίγο καιρό, μας είπαν τα νέα. Ότι τα τουρκικά
πολεμικά είχαν αποκλείσει την Πόλη από τη θάλασσα και δεν