Page 216 - Η τελευταία αυτοκράτειρα του Βυζαντίου

20
Στο Ναύπλιο έκανε όλο και πιο πολλή ζέστη. Απ’ ό,τι μου είπαν, τα
καλοκαίρια είναι αφόρητα. Γενικά βρέχει ελάχιστα και επιπλέον είναι
και τα βαλτόνερα προς τη μεριά της βόρειας θάλασσας, εκεί που είναι
το νησάκι, κι έτσι επιδεινώνεται η κατάσταση ακόμα περισσότερο.
Οφείλω εδώ να πω λίγα λόγια για το Ναύπλιο. Αυτή η πόλη δεν
ήταν από πάντα στα χέρια των Βενετών. Αυτό έγινε πριν από
εβδομήντα χρόνια περίπου, όπως μου είπε ο πεθερός μου,
ουσιαστικά το 1388. Λίγο μετά το 1204 κατέκτησαν το Ναύπλιο οι
Φράγκοι, οι οποίοι είχαν ήδη διαλύσει την αυτοκρατορία μας. Το
Ναύπλιο και γενικά όλη η Αργολίδα εντάχτηκε στο δουκάτο της
Αθήνας. Όταν το 1311 οι Ισπανοί Καταλανοί διέλυσαν με τη σειρά
τους το φράγκικο δουκάτο της Αθήνας, επεχείρησαν να καταλάβουν
και το Ναύπλιο. Αλλά οι κάτοικοι της πόλης τούς απέκρουσαν.
Τελικά, η τελευταία ιδιοκτήτρια του Ναυπλίου και της Αργολίδας,
μια γυναίκα που λεγόταν Μαρία Ενγκιέν, παραχώρησε όλη την
Αργολίδα στη Βενετία.
Όταν έφτασα στο Ναύπλιο, οι Βενετοί είχαν αρχίσει ήδη τα έργα
επέκτασης της πόλης κάτω από το βράχο της Ακροναυπλίας. Το
Ναύπλιο εκείνη την περίοδο ήταν μια πραγματικά ευτυχισμένη πόλη.
Ο μεγαλύτερος όμως κίνδυνος γι’ αυτήν ήταν οι Τούρκοι.
Η πόλη είχε δεχτεί επιθέσεις από επιδρομές τους ήδη από τα τέλη
του 14ου αιώνα, αλλά οι Βενετοί δε σκόπευαν να υποταχτούν.
Ειδικά δε τώρα, το 1453, φοβούνταν ακόμα περισσότερο μια επίθεσή
τους. Γιατί ο σουλτάνος, για να μη φτάσει βοήθεια από τους Έλληνες
του Μοριά στην Πόλη, είχε στείλει στρατό να τρομοκρατήσει όλο
τον Μοριά. Έτσι λοιπόν οι Βενετσιάνοι του Ναυπλίου είχαν φρουρές
διάσπαρτες σε όλη την Αργολίδα. Αλλά ευτυχώς τίποτε από αυτά δεν
έγινε.