Page 220 - Η τελευταία αυτοκράτειρα του Βυζαντίου
P. 220

ήταν και αρκετοί στρατιωτικοί. Ένας-δυο με αναγνώρισαν, ότι ήμουν
  η αυτοκράτειρα, και με προσκύνησαν μπροστά στον κόσμο! Ήταν το
  μόνο  που  δεν  ήθελα  εκείνες  τις  ώρες.  Δεν  ήξερα  τι  θα  γινόταν  αν
  μάθαινε ο κόσμος ότι η γυναίκα του αυτοκράτορα ήταν ζωντανή και
  μάλιστα  και  έγκυος.  Φαντάζεστε  το  σκάνδαλο  ανάμεσα  στους
  Βενετούς  ευπατρίδες  του  Ναυπλίου  που  ήξεραν  ότι  είμαι  γυναίκα
  του  γιου  του  διοικητή  της  πόλης;  Επίσης  ενδόμυχα  φοβόμουν  και
  τους Παλαιολόγους, οι οποίοι ήξεραν βέβαια ότι είχα παντρευτεί τον
  αυτοκράτορα και με περίμεναν στον Μυστρά, όπως τους είχε γράψει
  ο  Κωνσταντίνος.  Λοιπόν  θα  με  αποδέχονταν  τώρα  ως  «δική  τους»,
  ως  «Παλαιολογίνα»  και  αυτοκράτειρα,  άρα  ανώτερή  τους;  Μάλλον
  όχι.  Κατά  πάσα  πιθανότητα  δε  θα  ήταν  ευχαριστημένοι  ούτε  με
  αυτόν το γάμο ούτε και με το παιδί που κουβαλούσα μέσα μου.
    Ποιος λοιπόν μπορούσε να με διαβεβαιώσει ότι, αν μάθαιναν για
  το παιδί που είχα στα σπλάχνα μου, δε θα έβαζαν ανθρώπους τους να
  με  ξεκάνουν  ώστε  να  εξαφανίσουν  και  την  παραμικρή  πιθανότητα
  αυτό  το  παιδί  να  είναι  ο  νόμιμος  διάδοχος  του  θρόνου  και  όχι  τα
  παιδιά τους;
    Αυτά  και  άλλα  πολλά  σκεφτόμουν  εκείνες  τις  μέρες  του
  καλοκαιριού  στο  Ναύπλιο.  Κόντευα  να  τρελαθώ  με  όλες  αυτές  τις
  νέες  εξελίξεις.  Εντάξει…  ήξερα  ότι  ο  νόμιμος  σύζυγός  μου,  ο
  αυτοκράτορας, ήταν πλέον νεκρός. Αυτό το είχαν βεβαιώσει πολλοί
  και  ειδικά  οι  στρατιωτικοί  που  είχαν  έρθει  από  την  Πόλη.  Αλλά  τι
  είχε απογίνει ο άλλος, ο τρόπον τινά παράνομος, ο οποίος με ένοιαζε
  πιο  πολύ;  Ο  Μαρίνος  μου,  που  τον  υπεραγαπούσα,  είχε  γλιτώσει
  άραγε;
    Εκείνη  την  περίοδο,  για  να  ξεχνιέμαι  απ’  όλα  αυτά  τα
  προβλήματα,  κατέβαινα  συχνά  στην  κάτω  πόλη  με  την  ακολουθία
  που  μου  είχε  παραχωρήσει  ο  πεθερός  μου.  Έκανα  τους
  απογευματινούς μου περιπάτους και θαύμαζα τα έργα των Βενετών.
  Πανέμορφα σπίτια, δημόσια κτίρια, καταστήματα κ.ά.
    Ουσιαστικά  η  είσοδος  στην  κάτω  πόλη  γινόταν  από  την
  καινούργια  πύλη  στα  ανατολικά,  τη  λεγόμενη  και  Πύλη  της  Ξηράς.
  Αυτή  είχε  πλάτος  τρία  μέτρα  και  ύψος  έξι  και  ήταν  αρκετά
  ευρύχωρη.  Είχε  όμορφα  σκαλίσματα  στα  εξωτερικά  της  τοιχώματα,
   215   216   217   218   219   220   221   222   223   224   225