Page 222 - Η τελευταία αυτοκράτειρα του Βυζαντίου

πατέρας μου τους είχε καταστρέψει με τα καπρίτσια του και τις
μηχανορραφίες του, ότι μας είχε καταραστεί ο Θεός και… και…
Γι’ αυτό κι ο πεθερός μου, μιας και μ’ έβλεπε στενοχωρημένη και
γνωρίζοντας όλα αυτά, έκρινε ότι πλέον δεν ήταν καλό για μένα και
το παιδί μου να κατεβαίνω στην κάτω πόλη, όπου έμεναν οι εργάτες,
οι πρόσφυγες και διάφοροι τύποι που θα μπορούσαν ακόμα και να
μου επιτεθούν. Έτσι αποφασίσαμε να μένω στην άνω πόλη, όπου
κυρίως διέμενε το αρχοντολόι, έμποροι, καλλιτέχνες, εύποροι και
γενικά άνθρωποι κάποιου επιπέδου.
Στην άνω πόλη, στο κάστρο της Ακροναυπλίας, τα πράγματα ήταν
σαφώς καλύτερα και μπορούσα να κυκλοφορώ πιο άνετα και ήρεμα
και να έχω επαφές με ανθρώπους αξιόλογους. Σε πολλές από αυτές
τις βόλτες μου με συνόδευε ο πεθερός μου.
Το πιο σημαντικό κτίριο ήταν η κατοικία του Βενετού διοικητή,
δηλαδή το παλάτι. Μη νομίζετε όμως ότι έμοιαζε στο παραμικρό με
το παλάτι του αυτοκράτορα της Κωνσταντινούπολης ή έστω με αυτό
των Δεσποτών του Μυστρά. Όχι βέβαια! Θα έλεγα ότι απείχε πολύ
από αυτά. Ήταν σαφώς μικρότερο και πιο πολύ θα έλεγα ότι έμοιαζε
με ένα συνηθισμένο μεγάλο τριώροφο κτίσμα ενός πλούσιου ευγενή.
Γενικά όμως ήταν ένα κτίριο που θα το χαρακτήριζα από τα
ομορφότερα της πόλης.
Επίσης πολύ ωραίο και ίσως αρχαιοπρεπές κτίριο ήταν η Λότζια.
Με τον πεθερό μου εκεί δεξιωθήκαμε πολλές φορές αρχόντους της
πόλης. Σας λέω δε ότι μερικοί ήταν εξίσου πλούσιοι με τους πιο
πλούσιους ευγενείς που συνάντησα αργότερα στη Βενετία. Αυτό το
κτίριο ήταν ένας στεγασμένος ημιυπαίθριος ορθογώνιος χώρος όπου ο
εκάστοτε διοικητής υποδεχόταν τους καλεσμένους του, κυρίως τα
καλοκαίρια. Επίσης χρησίμευε ως χώρος συγκέντρωσης των
πολιτικών αξιωματούχων της πόλης και των ανώτερων αξιωματικών
του στρατού. Ήταν επίμηκες, με επικλινή στέγη και η μια του
πλευρά είχε κίονες κι έβλεπε στην κάτω πόλη.
Οι σημαντικότερες δημόσιες υπηρεσίες στεγάζονταν σε ένα
ανεξάρτητο μεγάλο κτίριο. Στο ίδιο κτίριο φυλάσσονταν τα δημόσια
αρχεία και οι δικαστικές αποφάσεις, ενώ σε ειδικό χώρο
τοιχοκολλούνταν οι διαταγές που έρχονταν από τη Βενετία και