Page 245 - Η τελευταία αυτοκράτειρα του Βυζαντίου

πίστη τους και τις εκκλησίες τους».
«Και μετά τη Χίο τι έγινε;» ρώτησα με ενδιαφέρον.
«Ο στόλος έκανε και άλλες επιχειρήσεις στο Αιγαίο και στη
Μαύρη Θάλασσα και τέλος επέστρεψε στη Γένοβα όπου τον
υποδέχτηκαν θριαμβευτικά. Αυτοί τώρα που είχαν χρηματοδοτήσει
την εκστρατεία ζήτησαν από το κράτος αποζημίωση 250.000
νομίσματα για τις κατακτήσεις τους. Αλλά το κράτος δε δέχτηκε και
τότε ξεκίνησαν νέες συζητήσεις οι οποίες κατέληξαν σε μια νέα
συμφωνία. Τους δόθηκε η πλήρης εκμετάλλευση της Χίου και της
απέναντι Φώκαιας. Αυτοί οι κεφαλαιούχοι, για να διοικούν καλύτερα
τις κτήσεις τους, ίδρυσαν και μια νέα εταιρεία που την ονόμασαν
«Μαόνα».
«Α, κάτι άκουσα γι’ αυτήν αυτές τις μέρες που είμαι στο νησί. Τι
ακριβώς είναι;»
«Είναι μια…»
«Συγγνώμη για τη διακοπή. Αλλά τι σημαίνει αυτή η ονομασία;»
Χαμογέλασε ευχαριστημένος για το ενδιαφέρον μου και συνέχισε:
«Μάλλον προέρχεται από την ελληνική λέξη “μονάς”».
«Α μπα;»
«Ναι. Άλλοι λένε ότι προέρχεται από την αραβική “mau-nah”,
δηλαδή “εταιρεία”, αν και μου φαίνεται τραβηγμένο».
«Κι εμένα», είπα.
«Πάντως η “Μαόνα” ανέλαβε το νησί και οργάνωσε όλο το
εμπόριο. Σ’ αυτή την εταιρεία συμμετείχαν από τότε και οι δικοί
μου, αλλά και το κράτος και άλλοι Γενοβέζοι. Πράγματι, με τον καιρό
τα κέρδη μας μεγάλωναν. Αλλά αυτό δεν άρεσε στους Βενετούς κι
έτσι άρχισε ο πόλεμος. Η ειρήνη επανήλθε πολλά χρόνια αργότερα.
Ευτυχώς η Χίος είναι ακόμη στα χέρια μας και ανθίζει οικονομικά».
Είχε πια μεσημεριάσει και σταματήσαμε για φαγητό σε ένα
όμορφο εστιατόριο που βρισκόταν σχεδόν στην εξοχή. Θα έλεγα ότι
ήταν σαν μια μικρή βίλα, πέντε λεπτά πριν μπούμε στην πόλη. Ο
ιδιοκτήτης του, ένας Έλληνας, μας περιποιήθηκε προσωπικά. Το
φαγητό ήταν εκλεκτό. Ακόμα και στην Πόλη, τα πιο παλιά χρόνια,
σπάνια είχα γευματίσει με τόσο νόστιμο φαγητό.
Μετά με πήρε και κάναμε μια βόλτα στην κοντινή εξοχή. Ο