Page 247 - Η τελευταία αυτοκράτειρα του Βυζαντίου

ευγενών που είχαν και την περισσότερη δύναμη κι έτσι παγιώθηκε η
νέα αριστοκρατία».
Στο δρόμο συνάντησε και μερικούς γνωστούς του στους οποίους
με σύστησε. Και εκείνοι μας προσκάλεσαν, εννοείται, στα αρχοντικά
τους.
«Λοιπόν», συνέχισε ο Μικέλε, «οι πιο ονομαστοί Γενοβέζοι και
γενικά Λατίνοι ευγενείς, εκτός από την οικογένεια Ιουστινιάνη, είναι
οι Γκριμάλντι, Καττάνεο, Τσίμπο, Σαλβάγκο, Τσίκαλα, καθώς και
άλλοι πολλοί».
«Αναφέρθηκες στον Ιουστινιάνη. Αλήθεια, Μικέλε, τι γνώμη έχεις
γι’ αυτόν;»
«Την καλύτερη! Είναι πραγματικό παλικάρι. Γνώριζα και τους
δικούς του. Αλλά γιατί ρωτάς;»
«Μου έκανε εντύπωση, όταν τον συνάντησα. Ωστόσο ξέρω τόσο
λίγα γι’ αυτόν».
«Είναι μετριόφρων, ο άρχοντας. Ποτέ δε μιλάει για τον εαυτό
του».
«Ναι, πράγματι».
Στη συνέχεια ο Μικέλε μου είπε λίγο-πολύ τα εξής: Ο Ιωάννης
Λόγγος Ιουστινιάνης, όπως ήταν το επίσημο όνομά του, γεννήθηκε
στη Γένοβα στις αρχές του 15ου αιώνα και πέθανε στη Χίο το 1453,
λίγο αργότερα αφότου έφυγα εγώ. Απ’ ό,τι έμαθα, όταν πρωτοπήγε
στην Ανατολή, ήταν διοικητής στη γενοβέζικη πόλη Καφάς, στον
Εύξεινο Πόντο. Επίσης στα νιάτα του ασχολήθηκε και με την
πειρατεία, ενώ η οικογένειά του ήταν από τις πιο ονομαστές και πιο
πλούσιες στη Γένοβα. Είχαν και τεράστιες εκτάσεις γης στη Χίο. Από
μόνος του προσφέρθηκε να βοηθήσει την Κωνσταντινούπολη, όταν
το 1453 πολιορκήθηκε από τους Τούρκους. Ήταν δε τόσο πλούσιος,
που ο ίδιος εξόπλισε τα πλοία του που τον μετέφεραν στην Πόλη.
Μαζί του είχε και 700 καλά εξοπλισμένους άντρες. Από αυτούς οι
μισοί είχαν έρθει από τη Γένοβα και οι υπόλοιποι από τη Χίο και τη
Ρόδο.
Ο πρώην σύζυγός μου, ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος, τον
ευχαρίστησε προσωπικά και τον διόρισε αρχιστράτηγο των δυνάμεων
της ξηράς, ενώ του ανέθεσε και τη φύλαξη της πύλης του Αγίου