Page 248 - Η τελευταία αυτοκράτειρα του Βυζαντίου

Ρωμανού, την οποία ο Ιουστινιάνης υπερασπίστηκε γενναία μέχρι
την ώρα που τραυματίστηκε σχεδόν θανάσιμα.
«Λοιπόν», συνέχισε ο Μικέλε, «όταν η πολιορκία ξεκίνησε, ο
σουλτάνος έμαθε ποιος ήταν ο άντρας που υπεράσπιζε τόσο γενναία
την πύλη του Αγίου Ρωμανού και προσπάθησε να τον εξαγοράσει,
αλλά δεν τα κατάφερε. Στην τελευταία επίθεση, στις 29 Μαΐου 1453,
τραυματίστηκε σοβαρότατα και μεταφέρθηκε ημιθανής σε πλοίο. Τον
μετέφεραν στο Πέρα κι από κει στη Χίο. Να δεις που οι δικοί σου,
ψάχνοντας για εξιλαστήριο θύμα, θα τον κατηγορήσουν ακόμα και
για… για την απώλεια της Πόλης», μου είπε τώρα με κάποια πικρία.
Και πράγματι είχε απόλυτο δίκιο. Πολλά χρόνια αργότερα, όταν τα
πράγματα είχαν ηρεμήσει πια και οι βετεράνοι της πολιορκίας
έγραψαν τις αναμνήσεις τους, ο Ιουστινιάνης κατηγορήθηκε ότι τάχα
δείλιασε κατά τον τραυματισμό του, κυρίως από τους Βενετούς αλλά
και τους Έλληνες. Ο ένας αντέγραφε τον άλλο και μάλιστα έλεγαν ότι
ο τραυματισμός του ήταν ασήμαντος.
Όλα ήταν ψέματα, σας λέω, όλα! Εγώ που τον είδα τον άνθρωπο,
διαπίστωσα ότι είχε πολλαπλά τραύματα στο κορμί και στο κεφάλι,
προς δόξα των Ρωμιών. Αυτός έχυσε το αίμα του, και ορίστε πώς
του το ανταπέδωσαν. Ο Θεός να αναπαύσει την ψυχή του.
«Αλλά τώρα για πες μου για τους Έλληνες ευγενείς του νησιού»,
προέτρεψα τον Μικέλε αλλάζοντας κουβέντα.
«Δεν είναι λιγότερο άξιοι από τους δικούς μας. Να… κοίτα εκείνη
την άμαξα και το οικόσημο», είπε δείχνοντας προς ένα σημείο.
«Ναι… ποιος είναι;»
«Λέγεται Ράλλης. Είναι πολύ φίλος με την οικογένεια
Ροδοκανάκη. Επίσης γνωστές οικογένειες ευγενών του νησιού είναι
και οι Καλούτος, Σκυλίτσης, Κορέσσης, Αγέλαστος, Βολαστός,
Πετροκόκκινος, Σεβαστός, Αργέντης».
«Και τα πάτε καλά μεταξύ σας;»
«Θα έλεγα ναι. Εξάλλου τα συμφέροντά μας ταυτίζονται. Είναι και
αυτοί μεγάλοι έμποροι και τους ενδιαφέρει να επικρατεί ηρεμία στο
νησί».
«Άλλωστε το εμπόριο κι ο πλούτος μόνο σε περιόδους ειρήνης
ακμάζουν».