Page 318 - Η τελευταία αυτοκράτειρα του Βυζαντίου

μου, κι από πάνω στον όροφο, που είχε δέκα μικρά και μεγάλα
δωμάτια, τακτοποιηθήκαμε οι υπόλοιποι. Τέλος, υπήρχε και μια
σοφίτα όπου τοποθετήσαμε τα πράγματά μας.
Οι πρώτες μέρες πέρασαν σαν το νερό, και μάλλον ευχάριστα,
μπορώ να πω. Αγοράσαμε έπιπλα, όχι εξαιρετικής ποιότητας, αλλά
αρκετά καλά. Επίσης αγόρασα ρούχα για όλους τους ανθρώπους μου
και βέβαια κάναμε όλα όσα έπρεπε για να γίνει το σπίτι υποφερτό.
Μετά άρχισα τις βόλτες και τις γνωριμίες με την καλή κοινωνία.
Πράγματι γνώρισα κάποιους καλούς Βενετούς, κυρίως μέσω του
σπιτονοικοκύρη μου, που ήταν επίσης ευγενής. Επισκέφτηκα τα
μέγαρά τους κι άρχισα να μαθαίνω την καινούργια μου πατρίδα.
Δράττομαι της ευκαιρίας να αναφέρω εδώ κάτι που δεν ξέρει ο πολύς
κόσμος. Ότι δηλαδή η Βενετία αρχικά ήταν κομμάτι της δική μας
αυτοκρατορίας. Εγώ το ήξερα, και, προς τιμήν τους, κάποιοι
μορφωμένοι Βενετοί με πληροφόρησαν σχετικά με την ιστορία της
πόλης. Μάλιστα μόλις μετά το 1000 ανεξαρτητοποιήθηκαν από μας,
όταν οι δικοί μας Κομνηνοί αυτοκράτορες έδωσαν προνόμια στους
κατοίκους της ώστε να ασκούν επικερδώς το εμπόριο στις πόλεις
μας.
Εκατό χρόνια μετά η Βενετία είχε αναπτυχθεί και κρατούσε το
εμπόριό μας. Αλλά οι Βενετοί δεν ήταν ευχαριστημένοι και το 1204
σκέφτηκαν ότι μπορούσαν να κάνουν κάτι καλύτερο. Κατέλαβαν
λοιπόν την Κωνσταντινούπολη με Φράγκους επιδρομείς που
αυτοαποκαλούνταν σταυροφόροι, στρατιώτες του Θεού –τρομάρα
τους!– όπου και εγκαταστάθηκαν. Αλλά η Βενετία το βρήκε από
αλλού το κακό που μας έκανε, από τη Γένοβα. Η οποία είχε γίνει
ανεξάρτητη από τον 11ο αιώνα και ήταν σημαντικό ιταλικό εμπορικό
κέντρο, στη δυτική όμως Μεσόγειο, με αξιόλογο στόλο. Τον 13ο και
κυρίως τον 14ο αιώνα είχε μεγάλα συμφέροντα στο Αιγαίο και στον
Εύξεινο Πόντο, όπου ήταν οι δικές της αποικίες. Οι πολεμικές
συγκρούσεις με τη Βενετία ήταν αναπόφευκτες.
Τον 15ο αιώνα στην Ιταλία υπήρχε μια πλειάδα κρατών, κυρίως
με περιορισμένη έκταση και σε συνεχή πολιτικό και στρατιωτικό
ανταγωνισμό. Ρυθμιστικό ρόλο στις πολιτικές εξελίξεις της Ιταλίας
είχε το παπικό κράτος το οποίο απλωνόταν σχεδόν μέχρι την