Page 365 - Η τελευταία αυτοκράτειρα του Βυζαντίου

αγκαλιά σου».
Μέχρι να δούμε το πλοίο του, πρώτο στη σειρά του στόλου, να
απομακρύνεται, δε φύγαμε από το λιμάνι. Τους κουνάγαμε το μαντίλι
και ευχόμασταν να επιστρέψουν γρήγορα και νικητές. Στο λιμάνι
ήταν κόσμος και κοσμάκης, ευγενείς και λαϊκοί, εκατοντάδες
άνθρωποι που αποχαιρετούσαν τους δικούς τους. Τότε είδα τον
Μαρίνο μου, τελευταία φορά, να στέκεται περήφανος καπετάνιος στη
γέφυρα του πλοίου του και να δίνει οδηγίες στους άντρες του.
Αυτός ήταν ο άντρας μου, ο Μαρίνος Κονταρίνι, ο πιο έντιμος και
γενναίος απ’ όλους τους ανθρώπους που γνώρισα. Ουδέποτε με
πίκρανε, ποτέ δε μου φώναξε, ποτέ δε μου είπε έναν κακό λόγο και
ποτέ δε με χτύπησε, πράγματα όχι σπάνια ακόμα και για οικογένειες
ευγενών.
Πόσες και πόσες γυναίκες δε θα ήθελαν να γνωρίσουν έναν τέτοιο
άντρα; Πάντα χαρούμενος, παρά τα βάσανα που είχε περάσει, πάντα
γλυκομίλητος, πάντα με το δωράκι του και τον καλό του λόγο. Ω,
Θεέ μου, τι άντρας ήταν αυτός που με αξίωσες να γνωρίσω, τι
σύζυγος και τι πατέρας ταυτόχρονα! Τον σκέφτομαι σχεδόν κάθε
μέρα, ακόμα κι έπειτα από τόσα χρόνια. Κι εγώ… εγώ τον είχα στην
αγκαλιά μου μέχρι εκείνη τη μέρα που μπαρκάρισε για τη Χαλκίδα.
Δράττομαι της ευκαιρίας για να σας πω λίγα μόνο για κείνον τον
τρομερό πόλεμο που κατέστρεψε τη ζωή μου και τη ζωή πολλών
Βενετών. Στην Ελλάδα οι Τούρκοι από το 1460 είχαν ολοκληρώσει
και την κατάληψη του Μοριά και είχαν εκδιώξει τους κουνιάδους
μου, τους Παλαιολόγους. Πλέον το μόνο «ελεύθερο» μέρος ήταν οι
κτήσεις της Βενετίας, δηλαδή η Μεθώνη και η Κορώνη, το Ναύπλιο
και το Άργος. Αλλά το 1461 οι Τούρκοι άρχισαν να πιέζουν με
επιδρομές τους Βενετούς επιζητώντας να τους σύρουν σε πόλεμο. Και
τα κατάφεραν.
Η αφορμή ήταν εντελώς γελοία. Λένε ότι κάποια μέρα ο διοικητής
της Κορώνης αρνήθηκε να επιστρέψει στον Τούρκο διοικητή της
Αθήνας έναν Αλβανό σκλάβο που είχε δραπετεύσει. Έτσι, από τον
Σεπτέμβριο του 1462 οι Τούρκοι άρχισαν επιθέσεις σε χωριά στην
Αργολίδα και τη Μεσσηνία. Τον επόμενο μήνα έκαναν αποτυχημένη
επίθεση στη βενετική Ναύπακτο κι έτσι η Βενετία μπήκε στον