Page 368 - Η τελευταία αυτοκράτειρα του Βυζαντίου

στον Μοριά χωρίς σημαντικές απώλειες. Οι Τούρκοι κατάλαβαν ότι
δύσκολα θα τα κατάφερναν εκεί κι έτσι έριξαν τις δυνάμεις τους στην
Εύβοια.
Με την ευκαιρία θα πω ότι το νησί αρχικά δεν ανήκε στη Βενετία
αλλά στην αυτοκρατορία της Κωνσταντινούπολης. Το 1204
κατακτήθηκε από τους Φράγκους και πολύ αργότερα, το 1390, το
παρέλαβε από αυτούς η Βενετία. Ο σουλτάνος Μωάμεθ Β΄, που
άλωσε την Κωνσταντινούπολη, ξεκίνησε το 1470 εκστρατεία για να
καταλάβει το νησί. Καθώς λένε μερικοί, για το εγχείρημά του
συγκέντρωσε σχεδόν διπλάσιο στρατό απ’ ό,τι διέθεσε για την άλωση
της Κωνσταντινούπολης το 1453!
Στις 18 Ιουνίου η Χαλκίδα ήταν περικυκλωμένη από στεριά και
θάλασσα. Ολόγυρα από την πόλη υπήρχαν κανόνια που έβαλλαν
νυχθημερόν. Διοικητής του στρατού μέσα στην πόλη ήταν ο
γενναιότατος Παύλος Ερίτζο. Απέναντι στους Τούρκους δεν ήταν
παρά 3.000 άντρες κι όσοι κάτοικοι μπορούσαν να φέρουν όπλο,
ακόμα και έφηβοι στα δεκαπέντε τους. Στις 25 Ιουνίου οι Τούρκοι
ήταν έτοιμοι για τη γενική επίθεση. Ο Μωάμεθ ζήτησε από τον
Ερίτζο να παραδώσει την πόλη, αλλά εκείνος αρνήθηκε,
καθυβρίζοντας μάλιστα τους Τούρκους!
Μέχρι τα τέλη Ιουνίου τα κανόνια του εχθρού δε σταμάτησαν να
βομβαρδίζουν την πόλη με μικρές και μεγάλες οβίδες κάθε
διαμετρήματος. Αλλά η πόλη κράταγε. Παράλληλα γίνονταν επιθέσεις
του πεζικού στα τείχη, αλλά χωρίς αποτέλεσμα. Στο μεταξύ οι
Τούρκοι έκαναν επιδρομές στο νησί καίγοντας και καταστρέφοντας.
Ουσιαστικά δεν είχε μείνει τίποτα όρθιο. Στις 30 Ιουνίου έφτασε και
ο στόλος του άντρα μου. Έγινε μεγάλη ναυμαχία και μετά βίας ο
Μαρίνος με το πλοίο του και δύο ακόμα μπήκαν στο λιμάνι με
πολεμοφόδια. Όλα τα άλλα πλοία του στόλου χάθηκαν. Ο σύζυγός
μου έμεινε στην πόλη με τους λιγοστούς άντρες του και πολέμησαν
γενναία.
Πέρασαν ακόμα δέκα μέρες και στις αρχές Ιουλίου κατέφτασε ένας
ισχυρός βενετικός στόλος. Αρχικά το ηθικό των πολιορκημένων
αναπτερώθηκε, αλλά παραδόξως ο ναύαρχος, ο Νικόλαος Κανάλλε,
από καθαρή δειλία δεν αναμείχθηκε στη μάχη. Και στο παρελθόν είχε