Page 386 - Η τελευταία αυτοκράτειρα του Βυζαντίου

συνέχεια διά ξηράς στη Σιένα», απάντησα.
Ήμασταν όλοι σκεφτικοί.
«Πάντως εμένα μου φαίνεται δύσκολο να φύγουν Ρωμιοί από τη
Βενετία», είπε η Ελένη, η αδελφή μου. «Να αφήσουν τη βόλεψή τους
και να πάνε στα χωράφια της Σιένας;»
«Γιατί όχι; Εκεί θα είναι ελεύθεροι», είπα.
«Αυτό σου το είπαν από τη Σιένα;» ρώτησε και η αδελφή μου η
Θεοδώρα.
«Κοιτάξτε… ακόμη δεν είναι και τόσο ξεκάθαρα τα πράγματα. Ο
Λαυρέντιος μου το ανέφερε σε μια επιστολή που μου έστειλε».
«Ναι, μας την έδειξες πριν», είπε ο Βλαστός. «Αλλά αυτό που
κατάλαβα είναι πως τα πράγματα είναι μάλλον ασαφή».
«Δεν πρέπει να μας πιάνει ενθουσιασμός», είπε σοβαρά ο
Πλουσιδιανός.
«Άσε πια το οικονομικό», είπε πάλι ο Σερβόπουλος κι όλοι
γύρισαν και τον κοίταξαν. «Από τη Σιένα θα δώσουν δωρεάν τη γη
και τα εργαλεία;»
«Έτσι είπαμε με τον Λαυρέντιο», απάντησα.
«Και το Συμβούλιο της πόλης… τι λέει;» ρώτησε τώρα ο Βλαστός.
«Ο Λαυρέντιος με ενημέρωσε ότι υπάρχουν θετικές ενδείξεις»,
είπα.
«Πάλι ενδείξεις;» είπε η αδελφή μου η Μαρία με κάποια
δηκτικότητα τώρα.
«Τι θες να πεις;» ρώτησα λίγο ενοχλημένη.
«Εννοεί προφανώς ότι δεν έχουμε κάτι χειροπιαστό, Άννα»,
παρενέβη ο Βησσαρίωνας.
«Ακριβώς», είπε και η Μαρία.
«Και μεταξύ μας, κυρά», πετάχτηκε ο Σερβόπουλος, «έχει και το
δίκιο της. Εννοώ ότι δεν μπορούμε να ξεσηκώσουμε τόσο κόσμο με
απλές ενδείξεις!»
«Ο Λαυρέντιος μου είπε ότι δε θα είχε αντίρρηση ακόμα και για
δέκα χιλιάδες ανθρώπους», πρόσθεσα.
«Πάει να πει ίσως και δυο χιλιάδες οικογένειες, κυρά», συνέχισε ο
Σερβόπουλος.
«Λοιπόν δεν είναι και μικρό το εγχείρημα», είπε ο Βησσαρίωνας.