Page 41 - Η τελευταία αυτοκράτειρα του Βυζαντίου

πάνω από δεκαπέντε χρόνια διαφορά. Αλλά στην ηλικία μου, όπως
έλεγε και η αδελφή μου η Ελένη, δεν είχα δικαίωμα να σκέφτομαι το
γάμο ούτε να κάνω όνειρα για το Δεσπότη. Μεταξύ μας… είχε δίκιο.
«Και στην Πάτρα ο Κωνσταντίνος ποιον άφησε διοικητή;» ρώτησε
ο παππούς.
«Τον Σφραντζή νομίζω», απάντησε ο υπηρέτης.
Η καρδιά μου σφίχτηκε όταν άκουσα αυτό το όνομα. Τον είχα
γνωρίσει πριν από χρόνια κι από τότε μου είχε κάτσει στο στομάχι.
Δεν ξέρω αν σας έχει τύχει να δείτε έναν άνθρωπο κι αμέσως να
σχηματίσετε άσχημη γνώμη γι’ αυτόν, η οποία στο μέλλον θα
αποδειχτεί σωστή.
Λοιπόν έτσι ένιωθα για τον Σφραντζή, από τότε, αν θυμάστε, που
μικρό κοριτσάκι είχα «εξαγοράσει» τον Κωνσταντίνο από τη
συμμορία που είχαν τα Λασκαράκια. Όχι ότι μου είχε κάνει τίποτα ο
Σφραντζής, αλλά… πολύ απλά δε μου άρεσε η φάτσα του. Κι εγώ,
όταν σταμπάρω άτομο… βρε δε μου το βγάζεις από το μυαλό ότι
είναι ύποπτος. Μια φορά που το είχα συζητήσει με τον πατέρα, μου
είχε πει κι αυτός το ίδιο. Ότι ο Σφραντζής είναι πολύ καλός πολιτικός
και θέλει προσοχή. Όχι παρέες μαζί του ή με την οικογένειά του.
Έμεναν τότε μέσα στο κάστρο, κοντά στο παλάτι, σε δικό τους
μέγαρο που τους είχαν παραχωρήσει οι Δεσπότες. Ο πατέρας, άρα κι
εμείς, ήμασταν εχθροί των Σφραντζήδων.
«Ο Κωνσταντίνος διόρισε διοικητή στην Πάτρα τον Σφραντζή;»
ρώτησε πάλι ο παππούς με απορία.
«Μάλιστα, κύριε. Δηλαδή… εννοώ ότι έτσι λέγανε κάποιοι
άρχοντες. Μετά ρώτησα και τους υπηρέτες τους».
«Και τι σου είπαν;» πετάχτηκε η μάνα μου.
«Ότι ο Σφραντζής το άξιζε».
«Άλλο πάλι και τούτο! Μα πώς;»
«Έσωσε, λένε, το Δεσπότη Κωνσταντίνο από το θάνατο. Για να
καταλάβετε, άκουσα ότι οι Πατρινοί Φράγκοι έκαναν κάποια στιγμή
μια αιφνιδιαστική έξοδο και το άλογο του Δεσπότη τρόμαξε και τον
έριξε κάτω. Αμέσως του επιτέθηκαν οι Φράγκοι, αλλά μπήκε στη
μέση ο Σφραντζής και τους ξέκανε. Και για ανταμοιβή…» είπε ο
υπηρέτης.