Page 411 - Η τελευταία αυτοκράτειρα του Βυζαντίου

έφευγε και ήδη φόρτωνε τρόφιμα. Είπα με το μυαλό μου, δε θα το
βάλω κάτω. Λοιπόν έδωσα χρήματα σε δικούς μου ανθρώπους –
πάνω από δέκα χιλιάδες δουκάτα σας λέω, μεγάλο ποσό για μια
τέτοια δουλειά!– για να εξαγοράσουν κάποιους μέσα στο αρμόδιο
συμβούλιο ώστε να ακυρωθεί η διαταγή. Μάταιος κόπος. Έτσι, την
επομένη ο Νικόλας μου με αγκάλιασε κι έφυγε χαμογελαστός. Δεν το
ξαναείδα ποτέ.
Ύστερα από ένα μήνα έφτασε η είδηση ότι η Μεθώνη
κατακτήθηκε. Πώς έγινε; Ο κόσμος στην πόλη λιμοκτονούσε. Έξω
από τα τείχη ήταν στρατοπεδευμένοι οι Τούρκοι κι έκαναν συνεχώς
επιθέσεις. Αλλά οι κάτοικοι κράταγαν τη θέση τους. Τρόφιμα δεν
είχαν από καιρό. Έτρωγαν τις σάρκες τους, που λέμε, για να
επιβιώσουν. Σας λέω δεν είχε μείνει στην πόλη όχι σκύλος και γάτα,
αλλά ούτε και πουλί πετούμενο, ούτε και ποντικός που να μην έχουν
φάει, οι κακόμοιροι. Ακόμα και έξω από τα θαλάσσια τείχη ο στόλος
των Τούρκων δεν άφηνε τους ανθρώπους να βγουν για ψάρεμα.
Τέτοια ήταν η κατάσταση όταν στις 9 Αυγούστου του 1500
έφτασε ο γιος μου με το στόλο μας. Μπαίνοντας στο λιμάνι, έγινε η
καταραμένη ναυμαχία. Τα εμπορικά βέβαια πλήρωσαν τη νύφη
πρώτα απ’ όλα. Βαριά και δυσκίνητα καθώς ήταν, δέχτηκαν
κανονιοβολισμούς από τα εχθρικά πολεμικά και βούλιαξαν. Ο γιος
μου είχε πάντα πάνω στο κατάστρωμα οπλισμένους τους ναύτες του,
σε περίπτωση επίθεσης πειρατών, κι έτσι αντιστάθηκαν σαν σκυλιά.
Αλλά οι Τούρκοι ήταν περισσότεροι και τα πολεμικά τους βούλιαξαν
τα δικά μας. Το πλοίο του γιου μου πήγε αύτανδρο στον πάτο της
θάλασσας. Μαζί κι ο Νικόλας μου… δυστυχώς.
Μερικά όμως πλοία –ανάμεσά τους κι ένα του γιου μου–
κατάφεραν να περάσουν τον ναυτικό αποκλεισμό. Οι κάτοικοι της
πόλης είδαν τα καράβια της Βενετίας, όσα είχαν γλιτώσει, να
μπαίνουν στο λιμάνι φορτωμένα με τροφές. Πεινασμένοι καθώς ήταν,
παράτησαν, οι δύστυχοι, τις επάλξεις της ξηράς και όρμησαν στο
λιμάνι για να πάρει ο καθένας όσο το δυνατόν περισσότερα τρόφιμα.
Αυτό ήταν το λάθος τους. Οι Τούρκοι τους πήραν χαμπάρι κι
έκαναν γενική επίθεση. Όρμησαν στα τείχη και κατέλαβαν την πόλη
μέσα σε λίγες ώρες. Οι σφαγές ήταν απερίγραπτες και το αίμα έρεε