Page 417 - Η τελευταία αυτοκράτειρα του Βυζαντίου

Αλλάζω θέμα. Καμιά φορά, τώρα που είμαι γριά, έρχονται και με
επισκέπτονται διάφοροι καλοί φίλοι. Ανάμεσα σ’ αυτούς
συγκαταλέγεται κι ο αξιολογότατος Κρητικός, από το Ρέθυμνο
συγκεκριμένα, Μάρκος Μουσούρος. Ο Μάρκος είναι πολύ
μορφωμένο παλικάρι και αναγνωρισμένος από τους λόγιους της
εποχής μου. Σπούδασε στην Κρήτη και μετά στη Φλωρεντία, κοντά
στον γνωστό λόγιο Ιανό Λάσκαρη, για τον οποίο θα σας μιλήσω
παρακάτω. Τώρα έχει προσληφθεί ως σύμβουλος εκδόσεων από τον
Άλδο Μανούτιο, τον πιο γνωστό Βενετό τυπογράφο.
Επίσης ο Μάρκος διδάσκει ελληνικά στη «Νέα Ακαδημία». Αυτή
είναι μια ιδιαίτερη, θα έλεγα, εταιρεία ελληνομαθών –την
επισκέπτομαι κι εγώ καμιά φορά– την οποία ίδρυσαν λόγιοι Ιταλοί
και Έλληνες της Διασποράς. Προωθούν και μιλούν μόνο τα ελληνικά.
Από αυτό και μόνο καταλαβαίνετε πόσο εκτιμούν τη γλώσσα μας
στη Βενετία. Ειδικά στην ανώτερη τάξη των ευγενών, αν δεν μπορείς
τη σήμερον ημέρα να διαβάζεις και να μιλάς ελληνικά, σε θεωρούν
τουλάχιστον αμόρφωτο!
Την προηγούμενη εβδομάδα ο Μάρκος –είναι σαράντα χρόνων–
με επισκέφτηκε και με χαρά μού ανακοίνωσε ότι η Βενετία
αναγνώρισε την αξία του.
«Δηλαδή;» τον ρώτησα τάχα έκπληκτη καθώς τρώγαμε το γλυκό
μας.
«Κυρά και βασίλισσά μου, με επιβράβευσε η ίδια η Βενετική
Γερουσία και μου έδωσε το αξίωμα “Publica Graecarum Literarum
Officina”, που τόσο επιθυμούσα».
«Αυτό τι σημαίνει;» τον ρώτησα.
«Είμαι ο κριτής όλων των ελληνικών βιβλίων μας που εκδίδονται
στο κράτος μας. Θα φροντίζω να μην έχουν περιεχόμενο που
αντιβαίνει στις αρχές μας και στη χριστιανική ηθική».
«Αυτό είναι ευχάριστο. Καλή αρχή το λοιπόν!» του είπα
χαρούμενη.
Μεταξύ μας, το ήξερα ήδη μια εβδομάδα πριν. Πώς; Δεν του το
είπα, αλλά… είχα βάλει κι εγώ το χεράκι μου. Είναι άξιος, εντάξει…
όμως πλήρωσα κι εγώ χίλια νομίσματα σε κάποιους «ανευθυνο-
υπεύθυνους» δημοσίους υπαλλήλους, για να σπρώξουν το θέμα του.