Page 75 - Η τελευταία αυτοκράτειρα του Βυζαντίου

«Και τότε ο αυτοκράτορας, μάνα, τι δουλειά κάνει;»
«Εν πρώτοις ο αυτοκράτορας δεν κάνει δουλειά. Δεν εργάζεται».
Οι άλλες γελάσαμε με την αφέλεια της μικρής.
«Δηλαδή;» ρώτησε πάλι εκείνη.
«Ο αυτοκράτορας εποπτεύει και… δίνει εντολές. Μετά ο πατέρας
σας οργανώνει τους ανθρώπους, κανονίζει πώς θα εκτελεστούν οι
εντολές κ.λπ. κ.λπ. Επίσης, ο πατέρας σας μου μήνυσε ότι θα πρέπει
να ετοιμαζόμαστε και για τα προικιά σας σιγά σιγά».
«Τι θες να πεις;» ρώτησα, αν και είχα καταλάβει για ποιο πράγμα
μίλαγε.
«Έχετε φτάσει πια σε ηλικία γάμου, Άννα. Και θα πρέπει να σας
βρει κανένα πριγκιπόπουλο, για να σας παντρέψουμε».
«Εγώ είμαι μικρή», είπα απαξιωτικά.
«Εσύ θα κάνεις ό,τι σου πει ο πατέρας», μου είπε η Ελένη πιο
αυστηρά.
Την κοίταξα έντονα και όλοι κοίταξαν εμένα με τον ίδιο τρόπο.
«Αυτός φροντίζει για όλη την αυτοκρατορία κι εσύ νομίζεις ότι θα
του πεις όχι αν σου βρει κανένα σωστό παλικάρι;» συμπλήρωσε και η
Θεοδώρα.
«Εννοείς πλούσιο;» ρώτησα και οι άλλες γέλασαν.
«Προφανώς», είπε η μάνα. «Τι θες; Να σε πετάξουμε στα χέρια
κανενός αλήτη μεροκαματιάρη που ψάχνει να κάνει λεφτά από τις
προίκες των καλών κοριτσιών; Αυτό ισχύει για όλες σας: θα πάρετε
πριγκιπόπουλα».
«Και στην Πόλη υπάρχουν πολλά πριγκιπόπουλα, μαμά;» ρώτησε
η Μαρία.
«Δεν εννοώ μόνο στην Πόλη, καλή μου. Ίσως είναι κι από άλλο
βασίλειο. Αρκεί βέβαια να είναι χριστιανός…»
«Και πρίγκιπας!» συμπλήρωσε η Ελένη.
Γέλασαν πάλι, αλλά όχι εγώ. Άφησα κάτω τα μαχαιροπίρουνα και
πολύ σοβαρά είπα:
«Ναι, αλλά ο έρωτας; Πού τον βάζεις αυτόν;»
Με κοίταξαν σαν να είχα πει τη μεγαλύτερη βλακεία.
«Έρωτας;» ρώτησε η Μαρία. «Μαμά, τι είναι αυτό;»
Η μάνα μου στραβομουτσούνιασε και μου είπε σε αυστηρό ύφος: