Page 107 - คู่มือตุลาการ เล่มที่ 1 วิ.แพ่ง มีสารบัญ ebook

คู่มือปฏิบัติราชการของตุลาการ ส่วนวิธีพิจารณาความแพ่ง ๗๙

บริษัทเงินทุนหลักทรัพย์เป็นโจทก์, ฎีกาที่ ๓๔๗๙/๒๕๓๕ ธกส. เป็นโจทก์, ฎีกาที่๗๓๐๒/

๒๕๓๘ ธอส. เป็นโจทก์)
- ประกาศธนาคารแห่งประเทศไทย ซึ่งก าหนดให้ธนาคารพาณิชย์

ถือปฏิบัติเกี่ยวกับการเรียกดอกเบี้ยหรือส่วนลดได้ไม่เกินอัตราที่ก าหนดไว้ แม้จะออกโดยอาศัย

อ านาจตาม พ.ร.บ. การธนาคารพาณิชย์ ฯ และประกาศราชกิจจานุเบกษาแล้ว ก็มิใช่กฎหมาย

ที่ศาลจะรู้เองได้ แต่เป็นข้อเท็จจริงที่โจทก์จะต้องน าสืบ(ฎีกาที่ ๔๓๕๑/๒๕๓๒,๓๘๓๔/

๒๕๓๕,๔๖๐/๒๕๕๐ ธนาคารเป็นโจทก์)
-โจทก์เป็นสถาบันการเงิน(บริษัทเงินทุนหลักทรัพย์) มีสิทธิคิดดอกเบี้ย

ตามประกาศธนาคารแห่งประเทศไทยซึ่งออกโดยอาศัยอ านาจตาม พ.ร.บ. การประกอบธุรกิจ

เงินทุน ธุรกิจหลักทรัพย์และธุรกิจเครดิตฟองซิเอร์ พ.ศ. ๒๕๒๒ มาตรา ๓๐(๒) ไม่ตกอยู่ใน

บังคับตาม ป.พ.พ.มาตรา ๖๕๔ ข้อกฎหมายดังกล่าวศาลรู้ได้เองโดยโจทก์ไม่ต้องน าสืบ (ฎีกาที่
๔๐๗๒/๒๕๔๕)

- ส าหรับกฎหมายต่างประเทศ ถือเป็นข้อเท็จจริงที่คู่ความที่อ้างอิงต้อง

น าสืบ (ฎีกาที่ ๑๒๓/๒๔๙๐) กฎหมายของประเทศสาธารณรัฐสิงคโปร์ที่เกี่ยวกับคดีนี้มีอยู่

อย่างไร เป็นหน้าที่ของคู่ความฝ่ายที่กล่าวอ้างว่าเป็นกรณีที่ศาลไทยต้องใช้กฎหมายดังกล่าว

น าพยานผู้เชี่ยวชาญของกฎหมายของประเทศนั้นมาสืบประกอบตัวบทกฎหมายที่จะใช้บังคับแก่

คดีให้เป็นที่พอใจศาล เมื่อจ าเลยทั้งสองเป็นฝ่ายกล่าวอ้างมิได้พิสูจน์กฎหมายนั้นให้เป็นที่

พอใจศาล ศาลจึงต้องใช้กฎหมายภายในของประเทศไทยมาบังคับแก่คดีตาม พ.ร.บ.ว่าด้วยการ

ขัดกันแห่งกฎหมายฯ มาตรา ๘ (ฎีกาที่ ๓๕๓๗/๒๕๔๖)
- การที่ศาลน าลายมือชื่อในเอกสารพิพาทซึ่งจ าเลยปฏิเสธว่าไม่ใช่

ลายมือของจ าเลยไปเปรียบเทียบกับลายมือชื่อในเอกสารฉบับอื่นที่มีอยู่ในส านวนกับที่คู่ความ

อ้างเป็นพยานในคดีนี้ เป็นข้อเท็จจริงที่ศาลได้รู้เห็นเองและเป็นดุลพินิจในการรับฟัง

พยานหลักฐาน (ฎีกาที่ ๒๗๐/๒๕๓๘) การวินิจฉัยลายมือชื่อในเอกสารว่าเป็นลายมือชื่อปลอม

หรือไม่ ไม่มีกฎหมายบังคับว่าศาลต้องฟังข้อพิสูจน์จากผู้เชี่ยวชาญแต่อย่างใด และสิ่งใดที่

บุคคลธรรมดาอาจตรวจเห็นได้แล้ว ศาลก็ย่อมตรวจเห็นเองได้ ศาลจึงมีอ านาจตรวจสอบ ลายมือ

ชื่อของจ าเลยในเอกสารหลายฉบับในส านวนเปรียบเทียบกันเพื่อวินิจฉัยว่าลายมือชื่อผู้กู้ใน

หนังสือสัญญากู้ยืมไม่ใช่ลายมือชื่อของจ าเลยได้ (ฎีกาที่ ๓๙๙๓ - ๓๙๙๔/๒๕๕๑)

- การกระท าความผิดใดจะเป็นภัยร้ายแรงต่อสังคมส่วนรวมหรือไม่

เป็นข้อเท็จจริงที่รู้กันอยู่ทั่วไปโดยโจทก์มิต้องน าสืบ ตาม ป.วิ.พ. มาตรา ๘๔(๑) ประกอบด้วย