Page 171 - ΤΠΕ και Συνεργατική Δημιουργικότητα

Η Αξιοποίηση του Web 2.0 στο Σύγχρονο Σχολείο

Το παιδαγωγικό υπόβαθρό της μουσειοπαιδαγωγικής έχει επηρεαστεί ιδιαίτερα και

32
από τον J. Bruner (1960), ο οποίος πρέσβευε ότι ο μαθητής πρέπει να ανακαλύπτει
μόνος του τη γνώση, καθώς η μάθηση μέσω της ανακάλυψης συμβάλλει στην
ανάπτυξη της δημιουργικής του σκέψης, οδηγεί στην αυτοεκπλήρωσή του και τον

καθιστά ικανό να ανακαλεί τη γνώση, όταν καλείται να επιλύσει προβλήματα που
33
ανάγονται σε αυτή . Ο Bruner έχει υποστηρίξει ότι: «Ένα μάθημα μπορεί να διδαχθεί
αποτελεσματικά σε οποιοδήποτε παιδί, άσχετα από το στάδιο ανάπτυξής του, αρκεί να
34
χρησιμοποιηθεί η γλώσσα που καταλαβαίνει» . Με βάση αυτή την άποψη τα μουσεία
έπαψαν να είναι χώροι απροσπέλαστοι στα μικρά παιδιά και στα άτομα με ειδικές

ανάγκες και μπορούν να εξασφαλίσουν ίσες δυνατότητες και ευκαιρίες για την
αξιοποίηση των πολιτισμικών αγαθών με σκοπό την ψυχαγωγία, την αισθητική αγωγή,

τ
η Την παραπάνω άποψη υποστηρίζει και ο L. Vygotsky (1934), του οποίου η θεωρία

κατέχει καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση των σύγχρονων εκπαιδευτικών τάσεων. Ο

δ Vygotsky ήταν πρωτοπόρος θιασώτης της κοινής εκπαίδευσης ατόμων με διαφορετικές
ι δυνατότητες και ανάγκες, καθώς υποστήριζε ότι η εκπαίδευση μπορεί να συμβάλλει

ε στην αντιστάθμιση των ιδιαίτερων αδυναμιών κάθε παιδιού με την έμφαση των
ύ δυνατοτήτων του μέσω της βιωματικής εκπαίδευσης.

ρ Πρέσβευε ότι η νοητική ανάπτυξη επηρεάζεται από το κοινωνικό και πολιτισμικό

υ πλαίσιο και συνδέεται με τις αντιλήψεις και τις νοοτροπίες των κοινωνικών ομάδων. Η
ν εκπαίδευση έχει κοινωνικό και πολιτισμικό χαρακτήρα, καθώς καλλιεργεί εργαλεία

σ σκέψης μέσα σε ένα κοινωνικό και διαπροσωπικό πλαίσιο, τα οποία γίνονται στη
η συνέχεια προσωπικές κτήσεις των ατόμων.

Η μουσειοπαιδαγωγική με βάση τις αρχές του Vygotsky, δε στηρίζεται σε
τ δασκαλοκεντρικές μεθόδους που έχουν σκοπό να καλύψουν μια συγκεκριμένη

ω διδακτική ύλη, αλλά σε διδακτικές μεθόδους που λαμβάνουν υπόψη τις ιδιαιτερότητες

ν των μαθητών, την περίοδο κατά την οποία είναι πιο δεκτικοί στην επιρροή της
διδασκαλίας και εφαρμόζουν βιωματικές μεθόδους εκπαίδευσης στοχεύοντας στην

γ πολύπλευρη καλλιέργεια των παιδιών. Ο Vygotsky δίνει μεγάλη σημασία στη «ζώνη
ν της επικείμενης ανάπτυξης», σύμφωνα με την οποία κάθε παιδί διαθέτει διαφορετικά

ώ

σ Ό.π., Κολιάδης, 1997(β), σ. 153-156
32
33 Ό.π., Κασσωτάκης, Φλουρής, σ. 125-130
ε 34 Bruner J. 1960, Η Διαδικασία της Παιδείας, Καραβίας, Αθήνα, σ. 52
35 Ό.π., Νάκου, σ. 206-207
ω
ν
70

κ