Page 65 - Nilai Shahid al-Quran

sebagai rujukan atau dalil bagi mengesahkan suatu set nilai murni dalam aktiviti

nasihat-menasihati ataupun dalam aktiviti penyampaian khutbah (Wahbah & Al-

Muhandis, 1984).

Dalam bidang tatabahasa Arab pula, istilah shahid digunakan bagi merujuk kepada

suatu ujaran (qawl) berasaskan sumber yang diyakini kearabannya dan didatangkan

sebagai hujah atau dalil yang menyokong sesuatu qawl yang lain dalam sesebuah

perbincangan tatabahasa (Al-Lubdi, 1985).

Sekiranya dilihat dalam buku-buku atau kajian tatabahasa yang memberikan fokus

khusus kepada kajian shahid, dapat disimpulkan bahawa para pengkaji menggunakan

istilah ini dengan merujuk kepada tiga perkara yang menjadi asas kepada

pembentukan istilah shahid, iaitu subjek, jenis dan fungsinya.

c
Subjek shahid dalam perbincangan tatabahasa adalah suatu nas (Bu abbas, 2014),
c
hujah (Al-Nayilah, 1976), perkhabaran ( Id, 1988), ujaran (Al-Bakri, 1990) atau dalil

(Al-Rashidi, 2011). Jenis shahid pula sama ada petikan daripada al-Quran, Hadis

Rasulullah s.a.w, syair, ataupun prosa Arab yang terdiri daripada hikam, mathal dan

apa sahaja yang disandarkan kepada penutur jati Arab yang diakui kearabannya (Al-

Bakri, 1990; Al-Mulhim, 2006; Al-Rashidi, 2011; Zamri, 1999). Manakala fungsi

shahid adalah seperti pengesahan kepada sesuatu kaedah, atau mengharuskan kaedah

yang menyalahi qiyas, atau penguat sesuatu hujah yang diutarakan dalam

perbincangan berkaitan kaedah tatabahasa (Al-Nayilah, 1976). Tidak kurang juga

kajian yang menyimpulkan fungsi shahid sama ada sebagai pembina kaedah

47