Page 21 - เอกสารการเรียนบทที่-2
P. 21

ความเป็นพลเมือง






                       สามารถมีกระบวนการในการตรวจสอบและถ่วงดุลฝ่ายนิติบัญญัติและฝ่ายบริหาร ฝ่ายนิติบัญญัติ
                       ย่อมสามารถตรวจสอบและถ่วงดุลฝ่ายบริหารและฝ่ายตุลาการได้

                                               (ข) หลักนิติรัฐเรียกร้องให้ฝ่ ายนิติบัญญัติใช้อ านาจในการตรา

                       กฎหมายโดยเคารพต่อ “หลักควำมเป็นสูงสุดของรัฐธรรมนูญ” (Supremacy  of  Constitutional;
                       der Vorrang der Verfassung) หมายความว่ารัฐธรรมนูญได้รับการยอมรับว่าเป็นกฎหมายที่อยู่

                       ในล าดับสูงสุดในระบบกฎหมายของรัฐ และในกรณีที่มีความขัดแย้งระหว่างกฎหมายกับ

                       รัฐธรรมนูญ รัฐธรรมนูญย่อมอยู่ในฐานะที่มาก่อน ซึ่งมีผลท าให้กฎหมาย  ซึ่งขัดรัฐธรรมนูญนั้น

                       ตกเป็นโมฆะ ไม่อาจบังคับใช้ได้ (สุรพล  นิติไกรพจน์, และคนอื่น ๆ, 254:  33) กล่าวคือ ฝ่ายนิติ

                       บัญญัติจะตรากฎหมายให้ขัดหรือแย้งกับบทบัญญัติรัฐธรรมนูญอันเป็นกฎหมายสูงสุดของ
                       ประเทศมิได้ เพื่อให้เป็นไปตามหลักการนี้รัฐธรรมนูญจึงก าหนดให้ (1) บรรดาบทบัญญัติที่ตราขึ้น

                       ขัดหรือแย้งกับรัฐธรรมนูญเป็นอันตกไป (2) รัฐธรรมนูญ ได้ก าหนดกระบวนการตรวจสอบ

                       บทบัญญัติที่ออกมาขัดหรือแย้งเอาไว้ โดยศาลรัฐธรรมนูญ ดังนั้น เราจึงอาจกล่าวได้ว่าศาล

                       รัฐธรรมนูญคือผู้พิทักษ์หลักความเป็นกฎหมายสูงสุดของรัฐธรรมนูญ

                                               เครื่องมือที่ท าให้เกิดความมั่นคงต่อหลักความเป็นกฎหมายสูงสุดของ
                       รัฐธรรมนูญ ประกอบไปด้วยเครื่องมือดังต่อไปนี้ ได้แก่ (สุรพล  นิติไกรพจน์, และคนอื่น ๆ, 2546:

                       37-40)

                                               หนึ่ง การท าให้รัฐธรรมนูญแก้ไขยาก แต่มิใช่ว่าจะแก้ไขไม่ได้เลย

                       เพราะเมื่อเวลาเดินมาถึงจุดหนึ่งสภาพสังคมหรือข้อเท็จจริงที่ผู้ร่างรัฐธรรมนูญแต่กาลก่อนได้ใช้ใน
                       การร่างอาจเปลี่ยนแปลงไป ดังนั้น หากห้ามมิให้มีการแก้ไขเพิ่มเติมรัฐธรรมนูญเลยย่อมไม่เป็น

                       ธรรมต่อผู้คน ในยุคต่อ ๆ มาอีกทั้งยังท าให้รัฐธรรมนูญนั้นมีสถานะเป็นเพียงกฎหมายโบราณที่

                       มิอาจบังคับได้จริงในสังคม

                                               อย่างไรก็ตาม การแก้ไขเพิ่มเติมรัฐธรรมนูญจะต้องกระท าตามแบบ
                       พิธีหรือกระบวนการที่ก าหนดไว้ในรัฐธรรมนูญเท่านั้น ล าพังเพียงแค่อาศัยธรรมเนียมปฏิบัติ และ/

                       หรือ จารีตประเพณีที่ขัดหรือแย้งต่อรัฐธรรมนูญ (contra  constitutionem) แล้วถือเอาว่ารัฐธรรมนูญ

                       เปลี่ยนแปลงไป (constitutional change) นั้นมิได้ยิ่งไปกว่านี้รัฐธรรมนูญอาจก าหนดเงื่อนไขมิให้

                       สามารถแก้ไข เรื่องบางเรื่องอันเป็นคุณค่าที่รัฐนั้นมุ่งหวงกันมิให้มีการเปลี่ยนแปลง เราเรียกเงื่อนไข

                       เช่นนี้ว่า  “บทนิรันดร” (eternal clause)เช่นรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พุทธศักราช 2550
                       มาตรา 291(1)  วรรคสอง บัญญัติว่า “ญัตติขอแก้ไขเพิ่มเติมรัฐธรรมนูญที่มีผลเป็นการเปลี่ยนแปลง






                                                                                                        41
   16   17   18   19   20   21   22   23   24   25   26