Page 24 - ประมวลจริยธรรมข้าราชการตุลาการ

ซึ่งตองอาศัยความอดทนและเวลา ตลอดจนศิลปะแหงการจูงใจของผูบังคับบัญชาใหเห็นผิด

เห็นชอบ มีความสํานึกในหนาที่เพื่อประโยชนของราชการศาลยุติธรรม ทางที่จะกลอมเกลาและ
ฝกอบรมใหผูอยูใตบังคับบัญชาปฏิบัติหนาที่อยางเต็มความสามารถที่ดีที่สุดทางหนึ่งคือ
การที่ผูบังคับบัญชาเองปฏิบัติราชการดวยความกระตือรือรนเขมแข็ง และหนักกวาผูอยูใตบังคับบัญชา

ซึ่งจะเปนตัวอยางที่ดีเปนแรงดลใจใหผูอยูใตบังคับบัญชาถือปฏิบัติตาม และผูบังคับบัญชาที่ดี
จักตองเอาใจใสสนใจและติดตามการปฏิบัติหนาที่ของผูอยูใตบังคับบัญชาดวยวาลุลวงไปดวยดี

หรือมีอุปสรรคอันใด มีชองทางใดที่จะขจัดปดเปาอุปสรรคเหลานั้นได และมีชองทางใดที่จะปรับปรุง
งานนั้นใหดีขึ้นอีกบาง

บทบัญญัติ

ขอ ๑๖ ผูพิพากษาจักตองปฏิบัติหนาที่ราชการตามคําสั่งอันชอบดวยกฎหมาย
ของผูบังคับบัญชาและตามลําดับชั้นของการบังคับบัญชา เวนแตจะไดรับอนุญาตใหขามลําดับชั้นได

คําอธิบาย
(๑) ปฏิบัติหนาที่ราชการตามคําสั่งอันชอบดวยกฎหมายของผูบังคับบัญชา :

(ก) คําเตือนผูพิพากษาของพระยาจินดาภิรมย เสนาบดีกระทรวงยุติธรรม ซึ่งได
พิมพแจกแกผูพิพากษาที่จะออกไปรับราชการใหมใน พ.ศ. ๒๔๗๒ ตอนหนึ่งมีวา :
“หลักที่วาตุลาการยอมมีอิสระในการออกความเห็นตัดสินคดีนั้นมีจําเพาะ

ที่เกี่ยวกับการพิจารณาและตัดสินความ นอกแตนั้น เชน เกี่ยวกับการปกครองก็ดี ระเบียบเวลา
มาทํางานและการลาหยุดก็ดี การบัญชี การเงินก็ดี หรือระเบียบธุรการภายในศาลก็ดี เหลานี้ยอม

อยูใตบังคับบัญชาของหัวหนาผูมีอํานาจเหนือตามลําดับชั้น”
(ข) ผูพิพากษาพึงระลึกวางานธุรการของศาลนั้นอยูในความรับผิดชอบของ
ผูบังคับบัญชาแตผูเดียว ถาเปนคําสั่งที่ชอบดวยกฎหมายผูอยูใตบังคับบัญชาตองปฏิบัติตาม แตหาก

เปนคําสั่งที่ไมชอบดวยกฎหมาย ผูอยูใตบังคับบัญชาไมจําตองปฏิบัติตาม อยางไรก็ตาม ในทางปฏิบัติ
เพื่อประโยชนของราชการ หากมีกรณีที่ผูพิพากษาของใจเกี่ยวกับคําสั่งของผูบังคับบัญชา แทนที่จะปฏิเสธ

ไมปฏิบัติตามหรือเสนอความเห็นทัดทานเปนหนังสือ เพื่อความมีอัธยาศัยอันดีและความรอบคอบ
ในการปฏิบัติหนาที่ราชการ ผูพิพากษาผูอยูใตบังคับบัญชาสมควรจะขอเขาพบผูบังคับบัญชาเพื่อ
ขอปรึกษาหารือเปนการเฉพาะตัวเสียกอน ดวยอาจจะมีกรณีที่ผูบังคับบัญชาพลั้งเผลอหรือมีเหตุผล

อันรับฟงไดวาคําสั่งนั้นชอบแลว และอาจจะมีกรณีที่ผูพิพากษาผูอยูใตบังคับบัญชาเขาใจผิดไปเองก็เปนได
การปฏิเสธไมปฏิบัติตามก็ดี การเสนอความเห็นทัดทานก็ดี สมควรจะเปนทางออกทางสุดทายเทานั้น

(๒) ปฏิบัติหนาที่ราชการตามลําดับชั้นของการบังคับบัญชา :
การปฏิบัติหนาที่ราชการตามลําดับชั้นของการบังคับบัญชานี้นับไดวาเปนประเพณี
ที่ถือปฏิบัติกันตลอดมาไมวาจะเปนขาราชการฝายใด เพราะความรับผิดชอบของผูบังคับบัญชาเกี่ยวกับ

การปฏิบัติหนาที่ราชการของผูอยูใตบังคับบัญชาแตละระดับมีอยู ผูบังคับบัญชาเหลานี้ทุกระดับ
จักตองรับทราบถึงการปฏิบัติหนาที่ของผูอยูใตบังคับบัญชาโดยตรงของตนดวย แตก็อาจมีบางกรณี