Page 186 - Getroud met 'n Leuen

NabasDiep VERLIEF OP 'n LEUEN

Maar die sleg is dat in die vroeë dae van die verhoudings toe verliefdheid eintlik nog hoogty
moes gevier het, het die toksiese aanslag eintlik met 'n felheid weggespring wat nie beskryf
kan word nie. Binne ‘n kwessie van enkele maande het hierdie wesens van mense in monsters
verander. As ek vandag terugkyk dan is die ommeswaai van ‘liefde’ na absolute liefdeloosheid
verstommend of ‘mesmerising ‘ en kan mens letterlik sê dit was nie weke nie maar dae en dit
was die een aanval op die ander, die een stuk kritiek op die ander, een teregwysing op die
ander en die een verwyt op die ander. Die herstel tussen aanslae was maar min en die enigste
bietjie vrede was wanneer iemand anders vir 'n wyle 'n vennoot of toksiese voorraad geword
het. Hulle aandag so bietjie afgelei het. Ironies oorleef mens met die hoop dat dit sal verbeter,
want daar is so dan en wan 'n relatiewe stilte voor die aanslag. Maar selfs dit was
onvoorspelbaar, 'n mens het nooit geweet wat die volgende uitbarsting sou te weeg bring
nie. Dit kon selfs iets gewees het wat iemand anders gesê of gedoen het. Dan was dit ook nie
net fisiese brutaliteit en woede nie, vir die meeste van die tyd was emosionele en geestelike
foltering.

Om te kon oorleef, was daar net een antwoord en dit was om al jou hoop op die Here te plaas.
Die probleem in situasies soos hierdie is dat mens 'n direkte antwoord nodig gehad het, skei
jy en loop weg of bly jy en probeer red wat te redde is? Daar is vele gedagtes wat deur jou
kop kan maal oor 'n periode van 20 jaar. Daar is vele goed wat in so 'n toksiese verhouding
van normaal na abnormaal verskuif, selfs in jou eie gedrag en lewe. Dit is net nie moontlik om
oor 20jaar nie te verander nie. Die ergste probleme is geloof, sinisme en bitterheid en dan
moet mens ook waak daarteen om nie jou kinders die afgrond in te trek nie of om hulle
negatief te beïnvloed nie. In my agterkop het die woorde in Jesaja 30 gaan vassteek: “Die
Here sal jou genadig wees as jy na Hom roep om hulp, Hy sal jou gebed verhoor sodra Hy
dit hoor. Die Here het jou honger en dors laat ly, maar Hy wou jou leer, en Hy sal Hom nou
nie meer afsydig hou van jou nie; jy sal self sien dat Hy die Een is wát jou leer. Wanneer jy
die regte koers verlaat, sal jy agter jou 'n stem hoor sê: “Hier is die pad, loop hierlangs.”
Dan sal jy besef dat jou gode, jou beelde wat jy met silwer en goud oorgetrek het, onrein
goed is, en jy sal hulle weggooi.... “

Hier is 'n ganse lewe opgesluit in hierdie paar woorde. Heel eerste veronderstel dit dat ons
bid, en dan ons verwagting om oombliklik verhoor te word. Oor tyd het ek besef dat Jesus self
uit sy pad gegaan het om te bid toe Hy hier op aarde was. Was hierdie gebede maar net
vinnige gebede, skietgebede of die herhaling van die Onse Vader op 'n daaglikse basis? En dan
het Jesus se sweet soos bloed geword as Hy smeek dat die kruisdood verby moet gaan! Hierin
lê twee diep kerns, die eerste is dat ons nie ernstig genoeg bid nie, dat ons net nie genoeg
erns met God maak nie, en die tweede dat dit 50 jaar kan vat voordat jy genoeg tyd laat en
maak sodat jy kan hoor wat die Here sê. Vers 19 druk absoluut wonderlik uit “Hy sal jou gebed
verhoor sodra Hy dit hoor.” Ek kry hoendervleis!

Die volgende gedeelte, vers 20, “..maar Hy wou jou leer, en Hy sal Hom nou nie meer afsydig
hou van jou nie; jy sal self sien dat Hy die Een is wat jou leer.” Daar lê diep poorte tussen die
begin van die vyftig jaar en die einde van die vyftig jaar. Hoeveel kan mens in vyftig jaar leer?
Dit is immers nie 'n universiteit waar jy dit kan meet aan 'n graad of diploma nie. Dit is waar,
want wat 'n mens hier leer, is hoe om te lewe tot eer van sy Skepper. Dit is dinge soos

* Verwys asseblief na die Verkorte Woordelys agter. 186