Page 38 - 09_กฎหมายอนทเกยวของกบการปฏบตหนาท_Neat
P. 38
๓๑
ñ) ¾Ô¨ÒóÒã¹á§‹àÃ×èͧ·ÕèÁÕอํา¹Ò¨ คําสั่งทางปกครองตองออกโดยเจาหนาที่
ผูมีอํานาจในเรื่องนั้น ในเบื้องตนจึงตองพิจารณาเสียกอนวาเรื่องที่จะออกคําสั่งทางปกครองนั้น
เปนอํานาจหนาที่ของฝายปกครององคกรใด เมื่อทราบวาเรืื่องนั้นเปนอํานาจหนาที่ของฝายปกครอง
องคกรใดแลว ยอมตองพิจารณาตอไปวาเรื่องนั้นเปนอํานาจหนาที่ของเจาหนาที่ตําแหนงใดใน
ฝายปกครององคกรนั้น เชน การถอนสัญชาติไทยของบุคคลเปนอํานาจหนาที่ของกระทรวงมหาดไทย
ตาม พ.ร.บ.สัญชาติ พ.ศ. ๒๕๐๘ กําหนดใหรัฐมนตรีวาการกระทรวงมหาดไทยเปนเจาหนาที่ผูมีอํานาจ
ในการถอนสัญชาติไทยของบุคคล
ò) ¾Ô¨ÒóÒã¹á§‹¾×é¹·Õè·ÕèÁÕอํา¹Ò¨ นอกจากเจาหนาที่จะออกคําสั่งทาง
ปกครองในเรื่องที่ตนมีอํานาจแลว เจาหนาที่จะตองออกคําสั่งนั้นภายในพื้นที่ที่ตนมีอํานาจดวย เชน
ผูบัญชาการตํารวจนครบาลมีอํานาจในการออกใบอนุญาตตั้งสถานบริการ ตาม พ.ร.บ.สถานบริการ
พ.ศ.๒๕๐๙ เฉพาะในเขตกรุงเทพฯ แตไมมีอํานาจในการออกใบอนุญาตตั้งสถานบริการในเขตจังหวัดอื่น
เพราะการออกใบอนุญาตตั้งสถานบริการในเขตจังหวัดอื่นเปนอํานาจของผูวาราชการจังหวัดนั้น ๆ
ó) ¾Ô¨ÒóÒã¹á§‹àÇÅÒ·ÕèÁÕอํา¹Ò¨ เมื่อทราบวาเจาหนาที่ตําแหนงใดเปน
ผูมีอํานาจออกคําสั่งทางปกครองในเรื่องและพื้นที่นั้น ๆ แลว ยอมตองพิจารณาตอไปวาเจาหนาที่
คนใดเปนผูรับการแตงตั้งใหเขาสวนตําแหนงที่มีอํานาจออกคําสั่งทางปกครองนั้น โดยเจาหนาที่
ยอมมีอํานาจออกคําสั่งทางปกครองไดเฉพาะในเวลาที่ตนดํารงตําแหนงดังกลาวเทานั้น คําสั่ง
ทางปกครองที่เจาหนาที่คนนั้นออกกอนที่ควรจะรับการแตงตั้งใหดํารงตําแหนงหรือภายหลังที่ตน
พนจากตําแหนงไปแลวยอมไมชอบดวยกฎหมาย
ซึ่งโดยหลักตามพระราชบัญญัติวิธีปฏิบัติราชการทางปกครอง พ.ศ.๒๕๓๙
คําสั่งทางปกครองจะตองกระทําโดยเจาหนาที่ซึ่งมีอํานาจหนาที่ในเรื่องนั้น และเจาหนาที่จะตองไมมีสวน
ไดเสียในเรื่องที่พิจารณา และมีความเปนกลาง โดยมาตรา ๑๓ แหงพระราชบัญญัติวิธีปฏิบัติราชการ
ทางปกครอง พ.ศ. ๒๕๓๙ ไดวางหลักวาเจาหนาที่ดังตอไปนี้จะทําการพิจารณาทางปกครองไมได คือ
(๑) เปนคูกรณีเอง
(๒) เปนคูหมั้นหรือคูสมรสของคูกรณี
(๓) เปนญาติของคูกรณี คือ เปนบุพการีหรือผูสืบสันดานไมวาชั้นใด ๆ หรือเปน
พี่นองหรือลูกพี่ลูกนองนับไดเพียงภายในสามชั้นหรือเปนญาติเกี่ยวพันทางแตงงานนับไดเพียงสองชั้น
(๔) เปนหรือเคยเปนผูแทนโดยชอบธรรม หรือผูพิทักษ หรือผูแทนหรือตัวแทน
ของคูกรณี
(๕) เปนเจาหนี้หรือลูกหนี้ หรือเปนนายจางของคูกรณี
(๖) กรณีอื่นตามที่กําหนดในกฎกระทรวง
ซึ่งหากเกิดกรณีที่เจาหนาที่เปนผูมีลักษณะขางตน คูกรณี ซึ่งหมายถึงผูยื่น
คําขอหรือผูคัดคานคําขอ ผูอยูในบังคับหรือจะอยูในบังคับของคําสั่งทางปกครอง และผูซึ่งไดเขามา