Page 86 - 09_กฎหมายอนทเกยวของกบการปฏบตหนาท_Neat

๗๙

¡ÒáÃÐทําâ´Â¼Ô´¡®ËÁÒ หมายความวา ผูกระทํา “äÁ‹ÁÕอํา¹Ò¨” หรือ “äÁ‹ÁÕÊÔ·¸Ô”
ที่จะกระทําเชนนั้น ¡ÒÃäÁ‹ÁÕอํา¹Ò¨หมายถึง ไมมีอํานาจตามกฎหมาย สวน “ÊÔ·¸Ô” นั้นเปนสภาพ

ทางกฎหมายที่กอใหเกิด “ÊÔ·¸Ôอํา¹Ò¨” กลาวคือ ทําใหเกิดสิทธิเรียกรองใหผูอื่นมีหนาที่ตองกระทํา
เพื่อผูที่มีสิทธินั้น สิทธิอาจเปนสิทธิตามที่กฎหมายกําหนดหรือเปนสิทธิที่เกิดจากเจตนาโดยสมัครใจ
ของคูกรณี หรือเปนสิทธิอันเกิดจากสัญญา ซึ่งเปนไปตามหลักกฎหมายแพง การที่ผูกระทําไดกระทําไป

“â´ÂäÁ‹ÁÕอํา¹Ò¨” หรือ “â´ÂäÁ‹ÁÕÊÔ·¸Ô” การกระทําดังกลาวจึงเปนการกระทําที่ไมชอบดวยกฎหมาย
หากกระทําแลวทําใหผูอื่นไดรับความเสียหายโดยจงใจหรือประมาทเลินเลอแลว การกระทํานั้นยอมเปน
การละเมิด แตถาผูกระทํามีอํานาจกระทําไดตามกฎหมาย เชน เปน “਌Ҿ¹Ñ¡§Ò¹¼ÙŒÁÕอํา¹Ò¨Ë¹ŒÒ·Õè”

หรือ “ÁÕÊÔ·¸ÔμÒÁ¡®ËÁÒ” เชน เปนคูสัญญาผูมีสิทธิตามสัญญา แมจะเกิดความเสียหายขึ้นจากการ
กระทําโดยใชอํานาจหรือกระทําตามสิทธิดังกลาว การกระทํานั้นก็ไมเปนการกระทําโดยผิดกฎหมาย
และเมื่อไมเปนการกระทําที่ผิดกฎหมายก็ไมเปนการละเมิด

¡Ã³ÕÈÖ¡ÉÒ : ¡ÒáÃÐทํา·Õè໚¹¡ÒÃÅÐàÁÔ´
เมื่อการกระทําใดเขาหลักเกณฑ ๓ ประการขางตนการกระทํานั้นเปนการละเมิด
ผูกระทําจะตองใชคาสินไหมทดแทนเพื่อการนั้น เชน

คํา¾Ô¾Ò¡ÉÒÈÒÅ»¡¤ÃͧÊÙ§ÊØ´·Õè Í.ôø/òõô÷ ผูฟองคดีซึ่งเปนผูใหเชาซื้อรถยนตและ
ผูคํ้าประกันไดมาติดตอขอรับรถยนตที่เกิดอุบัติเหตุคืน พนักงานสอบสวนยอมทราบดีวามีเจาของแนชัด

จึงไมมีอํานาจขายทอดตลาดฯ การนํารถยนตขายทอดตลาดจึงเปนการกระทําที่ไมชอบดวยขอบังคับ
การเก็บรักษาของกลางกระทรวงมหาดไทย พ.ศ.๒๔๘๐ ประกอบกับประมวลระเบียบการตํารวจ
เกี่ยวกับคดีเมื่อทําใหผูฟองคดีไดรับความเสียหายกรณีจึงเปนการกระทําละเมิดตอผูฟองคดีและเปนการทํา
ละเมิดในการปฏิบัติหนาที่ผูถูกฟองคดีที่ ๒ (สํานักงานตํารวจแหงชาติ) ซึ่งเปนหนวยงานของรัฐที่พนักงาน

สอบสวนสังกัดอยูตองรับผิดชดใชคาสินเสียหายใหแกผูฟองคดีและกรณีนี้ผูฟองคดีตองฟองผูถูกฟอง
คดีที่ ๒ ซึ่งเปนหนวยงานของรัฐโดยตรงจะฟองพนักงานสอบสวนผูถูกฟองคดีที่ ๑ ซึ่งเปนเจาหนาที่ไมได

ทั้งนี้ ตามมาตรา ๕ วรรคหนึ่ง แหงพระราชบัญญัติความรับผิดทางละเมิดของเจาหนาที่ พ.ศ.๒๕๓๙

¢Íºà¢μ¡ÒÃ㪌ºÑ§¤Ñº¾ÃÐÃÒªºÑÞÞÑμÔ¤ÇÒÁÃѺ¼Ô´·Ò§ÅÐàÁÔ´¢Í§à¨ŒÒ˹ŒÒ·Õè ¾.È.òõóù
μŒÍ§à»š¹¡ÒáÃÐทําâ´Â਌Ò˹ŒÒ·Õè¢Í§ÃÑ°

พระราชบัญญัติความรับผิดทางละเมิดของเจาหนาที่ พ.ศ. ๒๕๓๙ เปนกฎหมายที่บัญญัติ
เพื่อใชบังคับกับความรับผิดทางละเมิดของ “਌Ò˹ŒÒ·ÕèáÅÐ˹‹Ç§ҹ¢Í§ÃÑ°” ซึ่งมาตรา ๔ แหง

พระราชบัญญัตินี้ไดกําหนดบทนิยามของคําวา “਌Ò˹ŒÒ·Õè” และ “˹‹Ç§ҹ¢Í§ÃÑ°” ไว
ÁÒμÃÒ ô ในพระราชบัญญัตินี้
เจาหนาที่ หมายความวา ขาราชการ พนักงาน ลูกจาง หรือผูปฏิบัติงานประเภทอื่น
ไมวาจะเปนการแตงตั้งในฐานะเปนกรรมการหรือฐานะอื่นใด

หนวยงานของรัฐ หมายความวา กระทรวง ทบวง กรม หรือสวนราชการที่เรียกชื่อ
อยางอื่นและมีฐานะเปนกรม ราชการสวนภูมิภาค ราชการสวนทองถิ่น และรัฐวิสาหกิจที่ตั้งขึ้น