Page 92 - 09_กฎหมายอนทเกยวของกบการปฏบตหนาท_Neat

๘๕

คําÊÑè§ÈÒÅ»¡¤ÃͧÊÙ§ÊØ´·Õè ó÷/òõõò ผูเสียหายมีหนังสือลงวันที่ ๑๗ ตุลาคม ๒๕๕๐
แจงใหหนวยงานรับผิดในผลแหงละเมิดจากกรณีที่เจาหนาที่บุกรุกและลักทรัพยในที่ดิน โดยหนวยงาน

ก็ไดออกใบรับคําขอใหเมื่อวันที่ ๑๗ ตุลาคม ๒๕๕๐ พรอมกับมีหนังสือแจงวาไดรับเรื่องไวแลว ถือวา
ผูเสียหายไดใชสิทธิในหนวยงานของรัฐพิจารณาชดใชคาสินไหมทดแทนแลว
คํา¾Ô¾Ò¡ÉÒÈÒÅ»¡¤ÃͧÊÙ§ÊØ´·Õè Í.ùñ/òõô÷ วินิจฉัยวาใบตอบรับของไปรษณีย

ที่สงคืนใหผูฟองคดีมิอาจถือไดวาเปนใบรับคําขออันเปนหลักฐานที่ผูถูกฟองคดี (สํานักงานอัยการสูงสุด)
เปนผูออกใหเปนเพียงหลักฐานทางไปรษณียวาไดมีการสงซองเอกสารทางไปรษณียใหผูรับแลวเทานั้น

มิไดบงบอกวาเอกสารในซองที่ถึงผูรับเปนเอกสารอะไร จึงตองมีการออกใบรับคําขอของหนวยงาน
เพื่อมิใหเกิดปญหาโตเถียงในภายหลังได เมื่อใบตอบรับของไปรษณียที่สงคืนใหผูฟองคดีมิอาจถือ
ไดวาเปนใบรับคําขออันเปนหลักฐานที่ผูถูกฟองคดีเปนผูออกใหตามมาตรา ๑๑ วรรคหนึ่ง ดังนั้น

การที่ผูถูกฟองคดีไมออกใบรับคําขอใหผูฟองคดี จึงเปนการละเลยตอหนาที่ตามมาตรา ๑๑ วรรคหนึ่ง
(๓) การพิจารณาคําขอตองกระทําโดยไมชักชาและหากหนวยงานของรัฐที่รับคําขอให

ชดใชคาสินไหมทดแทนนั้น เห็นวาเปนเรื่องที่เกี่ยวกับตนก็ใหแตงตั้งคณะกรรมการเพื่อดําเนินการตอไป
โดยไมชักชา กลาวคือ หนวยงานของรัฐตองพิจารณาคําขอที่ไดรับใหแลวเสร็จภายในหนึ่งรอยแปดสิบวัน
หากเรื่องใดไมอาจพิจารณาไดทันภายในกําหนด ตองรายงานปญหาและอุปสรรคใหรัฐมนตรีเจาสังกัด

หรือกํากับหรือควบคุมดูแลหนวยงานของรัฐนั้นทราบ และหากจําเปนก็สามารถขอขยายระยะเวลา
ออกไปได แตรัฐมนตรีจะพิจารณาอนุมัติใหขยายระยะเวลาใหอีกไดไมเกินหนึ่งรอยแปดสิบวัน เชน

คําÊÑè§ÈÒÅ»¡¤ÃͧÊÙ§ÊØ´·Õè ó÷/òõõò ผูเสียหายมีหนังสือแจงใหหนวยงานของรัฐ
รับผิดในผลแหงละเมิดจากกรณีที่เจาหนาที่บุกรุกและลักทรัพยในที่ดิน หนวยงานนั้นไดออก
ใบรับคําขอใหเมื่อวันที่ ๑๗ ตุลาคม ๒๕๕๐ พรอมกับมีหนังสือลงวันที่ ๑๗ ตุลาคม ๒๕๕๐ แจงวา

ไดรับเรื่องไวแลว ถือวาผูเสียหายไดใชสิทธิใหหนวยงานของรัฐพิจารณาชดใชคาสินไหมทดแทนแลว
เมื่อผูถูกฟองคดี (กรมทางหลวง) ไมพิจารณาดําเนินการใหแลวเสร็จภายในหนึ่งรอยแปดสิบวัน (คือวันที่

๑๔ เมษายน ๒๕๕๑) ตามมาตรา ๑๑ วรรคสอง แหงพระราชบัญญัติความรับผิดทางละเมิดของเจาหนาที่
พ.ศ.๒๕๓๙ ผูเสียหายยอมใชสิทธิฟองคดีตอศาลปกครองได
(๔) เมื่อหนวยงานของรัฐพิจารณาคํารองขอของผูเสียหายแลว หนวยงานของรัฐตองทํา

คําสั่งเกี่ยวกับผลการพิจารณาและตองแจงคําสั่งดังกลาวใหแกผูเสียหายทราบ ซึ่งการทําคําสั่งและการแจง
คําสั่งดังกลาวนั้น พระราชบัญญัติความรับผิดทางละเมิดของเจาหนาที่ พ.ศ.๒๕๓๙ มิไดกําหนด

วิธีการไวเปนการเฉพาะจึงตองปฏิบัติตามแบบการจัดทําคําสั่งในทางปกครอง ตามหมวด ๒ สวนที่ ๔
รูปแบบและผลของคําสั่งทางปกครองตามพระราชบัญญัติวิธีปฏิบัติราชการทางปกครอง พ.ศ.๒๕๓๙
ดังนี้

- หนวยงานอาจทําคําสั่งเปนหนังสือ หรือวาจา หรือโดยการสื่อความหมาย
ในรูปแบบอื่นก็ได แตตองมีขอความหรือความหมายที่ชัดเจนเพียงพอที่จะเขาใจได