Page 63 - Balkarandio

જેવી કરિી તેવી ભરિી

એક વડનુાં ઝાડ હતુાં.તેના પર એક િેના િાળો બનાવીને રહેતી હતી. એને એક ઘણી

જ પાકી સખી હતી તે કોયલ હતી .તે વડ થી થોડે દૂર એક આંબા પર રહેતી હતી.

બાંને સખીઓ સાથે સાથે જ કાિ કરવા નીકળતી હતી. સાથે જ ખાતી હતી.

નવરાશના સિયિાાં સાથે સાથે પોતાના બાળકો િાટે કપડાાં બનાવતી હતી.

િેના જે પકવાન બનાવતી તે કોયલના ઘેર જરૂર પહોંચાડતી હતી. એવી જ રીતે

કોયલ પણ િેનાને તયાાં સારી વસ્તુઓ િોકલતી અને પછી જ તે ખાતી હતી.

એક રદવસ િેના એ ગોળ ફુલાવેલ િાલપુડા બનાવયા. તે એક થાળીિાાં મ ૂ કીને

કોયલ ને આપવા િાટે જવા નીકળી.વડના ઝાડ ઉપર એક લુચ્ચો કાગડો બેઠો હતો.

ગરિ ગરિ િાલપ ૂ ડા જોઈને કાગડાના િોંિાાં પાણી આવયુાં. તેને થયુાં કે બધા જ િાલપ ૂ ડા

િને ખાવા િળી જાય. પરતુ િેના પાસે િાગવાિાાં શરિ આવી, ખબર નહીં કે તે આપે
ાં

કે ન પણ આપે.

તરત જ તેને એક મવચાર સ ૂ ઝયો તે ઝડપથી ડાળી ઉપરથી ઉતરીને િેનાની

સાિે આવી અને બોલ્યો નિસ્તે િેના બહેન."

કાગડા એ પ ૂ છ્ુાં,” આટલી વહેલી સવારે તિે ક્ાાં જાવ છો ?"

" કોયલ ને તયાાં જઈ રહી છુાં."િેના એ કહ્ુાં

કાગડો પોતાના અવાજને થોડો િીઠો કરીને બોલ્યો, “વાહ ! િેના બેન તિે કેટલા

સુાંદર છો, તિે કેટલા પરોપકારી છો. તિે બધાને કેટલા પ્રેિ કરો છો.િને તિારી સેવા

કરવા િળ તો િને ખ ૂ બ જ પ્રસન્નતા થશે."
ે