Page 79 - การจัดการความขัดแย้ง

๗๐

๓) แบบที่สาม คือ การประชุมเฉพาะผูมีอํานาจตัดสินใจ (Side-Bar-session) ซึ่งหาก
คูกรณีขัดแยงตองการพูดคุยในลักษณะจับเขาคุยกันเฉพาะคนที่มีเรื่องกัน ไมตองการใหคนอื่นเขามา

ยุงดวย โดยผูไกลเกลี่ยจะอยูดวยหรือไมก็ได แตสมควรอยูเปนคนกลาง
ประเด็นสําคัญของกระบวนการไกลเกลี่ย ตองรักษาการเปนความลับของการไกลเกลี่ยนั้น

มีอยูสองเรื่องดวยกัน คือ
๑) การเปนความลับโดยหามคูกรณีขัดแยงนําขอมูลที่เกิดขึ้นจากการไกลเกลี่ยไปใช

ประโยชนในการดําเนินคดี และ
๒) การเปนความลับโดยผูไกลเกลี่ยไมนําขอมูลที่ไดจากคูกรณีขัดแยงฝายหนึ่งไปถายทอด

ใหคูกรณีขัดแยงอีกฝายหนึ่ง
¡Ãкǹ¡ÒÃä¡Å‹à¡ÅÕèÂÁÕ õ ¢Ñé¹μ͹

¢Ñé¹μ͹·Õè ñ การเปดประชุมการเจรจาไกลเกลี่ย
๑. แนะนําตัวผูไกลเกลี่ยเอง แจงใหคูกรณีขัดแยงทราบถึงชื่อ ตําแหนง คุณสมบัติ
ประสบการณ ความเชี่ยวชาญ และการไดรับการอบรมเกี่ยวกับเรื่องการไกลเกลี่ยของผูไกลเกลี่ย และ

แจงใหคูกรณีขัดแยงทราบวาตนไมรูขอเท็จจริงใดๆ เกี่ยวกับเรื่องพิพาท เวนแตขอเท็จจริงที่ปรากฏ
ในเอกสาร (ถามี)

๒. ขอใหคูกรณีขัดแยงและบุคคลแตละคนที่อยูในหองประชุมแนะนําตัวเองโดยแจง
ชื่อ ที่อยูและบทบาท ที่เขามาเกี่ยวของกับเรื่องที่พิพาท

๓. บอกใหคูกรณีขัดแยงทราบถึงความเปนกลางไมลําเอียง และไมเขาขางฝายใด
ของผูเจรจาไกลเกลี่ย ไมเคยรูจักมักคุนและไมมีความสัมพันธใด ๆ กับคูกรณีขัดแยงฝายใดฝายหนึ่ง

และอธิบายใหทราบวาการยอมใหคูกรณีขัดแยงฝายใดเริ่มพูดกอนหรือการแยกประชุมกับคูฝายใดเพียง
ฝายเดียวเปนเวลานาน ๆ มิไดหมายถึงความลําเอียง และแจงใหทราบวาตนจะรักษาความลับ

โดยเฉพาะที่เปนขอมูลที่ไดจากการประชุมฝายเดียวซึ่งคูความไมยอมใหเปดเผยใหแกอีกฝายหนึ่งทราบ
๔. อธิบายใหคูกรณีขัดแยงทราบวาตนจะรักษาความลับโดยเฉพาะที่เปนขอมูลที่ได

จากการประชุมฝายเดียว ซึ่งคูกรณีขัดแยงไมยอมใหเปดเผยใหแกอีกฝายหนึ่งทราบ และแจงใหคูกรณี
ขัดแยงทราบวาตนไมมีอํานาจกําหนดขอตกลงเอง ไมมีอํานาจบังคับการตัดสินใจของคูกรณีขัดแยง

ไมมีอํานาจตัดสินชี้ขาดประเด็นที่ขัดแยง โดยยืนยันเปนอํานาจของคูกรณีขัดแยงที่จะตกลงกันเอง
อยางอิสระ

๕. กลาวโดยยอถึงแงมุมและการกระทําตาง ๆ ที่เกิดขึ้นในการไกลเกลี่ยดังตอไปนี้
๕.๑ กฎเกณฑตาง ๆ ในการเจรจาจะตองเปนที่ยอมรับของคูกรณีขัดแยง
ทั้งสองฝายที่ไดจากการปรึกษาหารือกัน

๕.๒ ผูเขาประชุมในการไกลเกลี่ยตองรักษามารยาทในการพูดในที่ประชุม

การพูดแตละจังหวะของการประชุมตองปลอยใหพูดคนเดียวโดยไมมีการขัดจังหวะ