Page 238 - คำวินิจฉัยศาลปกครองด้านพัสดุ
P. 238
๒๒๔
๑๙๑
มาตรา ๔๔ แห่งพระราชบัญญัติวิธีปฏิบัติราชการทางปกครอง พ.ศ. ๒๕๓๙ ทั้งนี้ เนื่องจาก
กฎหมายว่าด้วยการพัสดุที่ใช้บังคับกับหน่วยงานทางปกครองต่างๆ ไม่ได้ก าหนดขั้นตอนและวิธีการ
ในการอุทธรณ์ค าสั่งดังกล่าวไว้โดยเฉพาะ โดยมีตัวอย่างค าวินิจฉัยของศาลปกครองสูงสุด ดังนี้
้
: ค าสั่งศาลปกครองสูงสุดที่ ๓๒๒/๒๕๔๘ กรณีที่ผู้ฟองคดีเข้าท าสัญญากับ
้
องค์การบริหารส่วนต าบลพรุเตียว (ผู้ถูกฟองคดี) เพื่อก่อสร้างอาคารที่ท าการขององค์การ
้
บริหารส่วนต าบลดังกล่าว ต่อมา คณะกรรมการตรวจการจ้างของผู้ถูกฟองคดีได้สั่งระงับ
้
้
การก่อสร้างชั่วคราว และสั่งให้ผู้ฟองคดีแก้ไขงานหลายรายการ ผู้ฟองคดีเห็นว่ากรณี
้
มีข้อพิพาทที่ต้องเสนอให้อนุญาโตตุลาการชี้ขาดตามสัญญา แต่ผู้ถูกฟองคดีกลับเสนอให้
้
้
ที่ประชุมของผู้ถูกฟองคดีพิจารณา และมีมติไม่ให้ผู้ฟองคดีแก้ไขรูปแบบการก่อสร้างตามที่
้
้
ผู้ฟองคดีได้กระท าไปแล้ว ต่อมา ผู้ถูกฟองคดีได้บอกเลิกสัญญาจ้างและออกหนังสือเวียนแจ้ง
้
้
้
ส่วนราชการต่างๆ ว่าผู้ฟองคดีเป็นผู้ทิ้งงาน ผู้ฟองคดีเห็นว่าการกระท าของผู้ถูกฟองคดี
้
ไม่ถูกต้อง จึงเสนอข้อพิพาทต่ออนุญาโตตุลาการ ซึ่งอนุญาโตตุลาการวินิจฉัยว่าผู้ฟองคดี
้
้
้
ไม่ผิดสัญญา ผู้ฟองคดีจึงน าคดีมาฟองขอให้ศาลมีค าพิพากษาเพิกถอนค าสั่งให้ผู้ฟองคดี
้
เป็นผู้ทิ้งงานดังกล่าว ศาลปกครองสูงสุดวินิจฉัยว่า ค าสั่งให้ผู้ฟองคดีเป็นผู้ทิ้งงานเป็นค าสั่ง
ทางปกครองตามข้อ ๑ (๔) ของกฎกระทรวง ฉบับที่ ๑๒ (พ.ศ. ๒๕๔๓) ออกตามความใน
พระราชบัญญัติวิธีปฏิบัติราชการทางปกครอง พ.ศ. ๒๕๓๙ เมื่อมิได้มีกฎหมายเฉพาะก าหนด
วิธีปฏิบัติไว้เป็นอย่างอื่น จึงต้องปฏิบัติตามมาตรา ๔๔ แห่งพระราชบัญญัติวิธีปฏิบัติราชการ
้
ทางปกครองฯ ซึ่งก าหนดให้ผู้ฟองคดีต้องอุทธรณ์ค าสั่งทางปกครองดังกล่าวต่อเจ้าหน้าที่
ผู้ท าค าสั่งทางปกครองภายใน ๑๕ วัน นับแต่วันที่ตนได้รับแจ้งค าสั่งดังกล่าว เมื่อปรากฏว่า
้
้
ผู้ฟองคดีมิได้อุทธรณ์ กรณีจึงถือได้ว่าผู้ฟองคดีมิได้ปฏิบัติตามมาตรา ๔๒ วรรคสอง
้
แห่งพระราชบัญญัติจัดตั้งศาลปกครองฯ จึงไม่มีสิทธิฟองคดีต่อศาลปกครอง (ค าสั่ง
ศาลปกครองสูงสุดที่ ๓๘๒/๒๕๕๒ วินิจฉัยแนวทางเดียวกัน)
๔. เงื่อนไขเกี่ยวกับระยะเวลาการฟ้ องคดี
จากการศึกษาค าวินิจฉัยของศาลปกครองสูงสุดในคดีพิพาทเกี่ยวกับการพัสดุ
เรื่อง อ านาจศาล พบว่าข้อพิพาทเกี่ยวกับการพัสดุนั้นสามารถเป็นคดีพิพาทได้ทั้ง
ตามอนุมาตรา (๑), (๒), (๓) และ (๔) ของมาตรา ๙ วรรคหนึ่ง แห่งพระราชบัญญัติจัดตั้ง
้
ศาลปกครองฯ ซึ่งในแต่ละประเภทคดีมีระยะเวลาการฟองคดีที่แตกต่างกัน กล่าวคือ คดีพิพาท
๑๙๑ อ้างแล้ว ในเชิงอรรถที่ ๑๑๑-๑๑๒ หน้า ๑๑๖
