Page 301 - คำวินิจฉัยศาลปกครองด้านพัสดุ
P. 301
๒๘๗
้
ส่วนที่ผู้ถูกฟองคดีอุทธรณ์ว่าหนังสือกระทรวงมหาดไทย ที่ มท ๐๓๑๓.๔/ว ๓๐๕๔
ลงวันที่ ๒๔ ตุลาคม ๒๕๔๓ และหนังสือส านักนายกรัฐมนตรี ที่ นร (กวพ) ๑๓๐๕/ว ๒๔๕๗
ลงวันที่ ๑๖ มีนาคม ๒๕๔๓ มีสภาพบังคับเป็นกฎ ผู้เสนอราคาทุกรายจึงต้องทราบ
้
โดยผู้ถูกฟองคดีไม่ต้องประกาศหลักเกณฑ์ดังกล่าวล่วงหน้าก่อนการเสนอราคาอีกนั้น เห็นว่า
หนังสือทั้งสองฉบับข้างต้นมีความมุ่งหมายเพียงให้เป็นแนวทางปฏิบัติขององค์การบริหาร
ส่วนจังหวัด เทศบาล และองค์การบริหารส่วนต าบล หรือส่วนราชการที่สังกัดกระทรวง และ
ทบวง ในการพิจารณาคุณสมบัติของผู้เสนอราคาที่เป็นกิจการร่วมค้าเท่านั้น มิได้มีความมุ่งหมาย
ที่จะให้มีผลบังคับไปถึงบุคคลภายนอกเป็นการทั่วไปแต่อย่างใด จึงเป็นเพียงแนวทางปฏิบัติ
่
ภายในฝายปกครอง ไม่มีลักษณะเป็นกฎตามมาตรา ๓ แห่งพระราชบัญญัติจัดตั้งศาลปกครองฯ
๒๓๕
และมาตรา ๕ แห่งพระราชบัญญัติวิธีปฏิบัติราชการทางปกครอง พ.ศ. ๒๕๓๙ และไม่ปรากฏว่า
(ต่อจากเชิงอรรถที่ ๒๒๘-๒๓๔ หน้า ๒๘๖)
(๒) ประสบการณ์และผลงานของผู้เสนอที่มีลักษณะและประเภทเดียวกัน
(๓) สมรรถภาพในส่วนที่เกี่ยวข้องกับเจ้าหน้าที่ เครื่องมือและโรงงาน
ฯลฯ ฯลฯ
(๕) หลักเกณฑ์ทั่วไปในการพิจารณาคัดเลือก
ฯลฯ ฯลฯ
ข้อ ๓๗ ฯลฯ ฯลฯ
การเผยแพร่เอกสารประกวดราคาให้จัดท าเป็นประกาศ และมีสาระส าคัญดังนี้
ฯลฯ ฯลฯ
(๒) คุณสมบัติของผู้มีสิทธิเข้าประกวดราคา
ฯลฯ ฯลฯ
๒๓๕ พระราชบัญญัติวิธีปฏิบัติราชการทางปกครอง พ.ศ. ๒๕๓๙
มาตรา ๕ ในพระราชบัญญัตินี้
ฯลฯ ฯลฯ
“กฎ” หมายความว่า พระราชกฤษฎีกา กฎกระทรวง ประกาศกระทรวง ข้อบัญญัติท้องถิ่น
ระเบียบ ข้อบังคับ หรือบทบัญญัติอื่นที่มีผลบังคับเป็นการทั่วไป โดยไม่มุ่งหมายให้ใช้บังคับแก่กรณีใดหรือ
บุคคลใดเป็นการเฉพาะ
ฯลฯ ฯลฯ
