Page 383 - คำวินิจฉัยศาลปกครองด้านพัสดุ
P. 383

๓๖๙





                       นายกรัฐมนตรี ว่าด้วยการพัสดุ พ.ศ. ๒๕๓๕ ซึ่งแก้ไขเพิ่มเติมโดยระเบียบส านักนายกรัฐมนตรี
                       ว่าด้วยการพัสดุ (ฉบับที่ ๔) พ.ศ. ๒๕๔๑ จึงเป็นการใช้ดุลพินิจโดยชอบด้วยกฎหมายแล้ว
                           ้
                       ที่ผู้ฟองคดีอ้างว่า การที่มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ใช้เวลาในการพิจารณาเรื่องขยายเวลาการ
                       ก่อสร้างล่าช้าอันเป็นการใช้สิทธิโดยไม่สุจริตและเป็นเหตุให้การก่อสร้างอาคารต้องหยุดชะงักลง
                                                                                                    ้
                       ถือว่ามหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์มีส่วนร่วมในความรับผิดด้วย นั้น  เห็นว่า เมื่อผู้ฟองคดี
                       ตกลงรับจ้างท างานก่อสร้างอาคารศูนย์ปฏิบัติการวิทยาศาสตร์และศูนย์เครื่องมือกลาง
                       ให้แก่มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ และตามสัญญาจ้างดังกล่าวได้ก าหนดการจ่ายเงิน

                                                            ้
                       ตามการแล้วเสร็จของงานในแต่ละงวด ผู้ฟองคดีจึงมีหน้าที่ต้องด าเนินการก่อสร้างให้แล้วเสร็จ
                       ตามสัญญาดังกล่าว  ดังนั้น แม้มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์จะพิจารณาเรื่องขยายเวลา
                                                           ้
                       การก่อสร้างล่าช้าก็มิใช่สาเหตุที่ท าให้ผู้ฟองคดีด าเนินการก่อสร้างอาคารดังกล่าวไม่แล้วเสร็จ
                       แต่อย่างใด

                                                     ้
                                    ส่วนการที่ผู้ถูกฟองคดีที่ ๒ น าผลแห่งค าพิพากษาของศาลปกครองสงขลา
                                                     ้
                       มาเป็นเหตุในการสั่งลงโทษให้ผู้ฟองคดีเป็นผู้ทิ้งงาน ทั้งที่คดีดังกล่าวอยู่ระหว่างการอุทธรณ์
                                                                   ้
                       ค าพิพากษานั้น เห็นว่า เมื่อได้วินิจฉัยแล้วว่า ผู้ฟองคดีได้ปฏิบัติผิดข้อตกลงในสัญญาจ้างซึ่ง
                                                                              ้
                                                                                                    ้
                       มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ผู้ว่าจ้างมีสิทธิบอกเลิกสัญญากับผู้ฟองคดีได้  ดังนั้น แม้ผู้ถูกฟองคดี
                       ที่ ๒ จะมิได้น าผลแห่งค าพิพากษาของศาลปกครองสงขลาดังกล่าวมาประกอบการให้เหตุผล
                                                                                 ้
                                   ้
                       เพื่อลงโทษผู้ฟองคดีเป็นผู้ทิ้งงานก็ตาม แต่ตามพฤติการณ์ของผู้ฟองคดีก็ย่อมตกเป็นผู้ทิ้งงาน
                       ตามข้อ ๑๔๕ ทวิ (๒) ของระเบียบฯ ว่าด้วยการพัสดุฯ (ฉบับที่ ๔) พ.ศ. ๒๕๔๑ อยู่แล้ว
                                   ้
                       พิพากษายกฟอง (ค าพิพากษาศาลปกครองสูงสุดที่ อ.๓๕/๒๕๕๒)

                                    แม้ปลัดกระทรวงการคลังซึ่งเป็นผู้มีอ านาจในการพิจารณาแจ้งเวียนให้

                       ผู้รับจ้างเป็นผู้ทิ้งงานจะได้ให้โอกาสแก่ผู้รับจ้างในการชี้แจงข้อเท็จจริงกรณีที่ไม่อาจ

                       ก่อสร้างงานให้แล้วเสร็จตามสัญญาได้ก็ตาม แต่หากข้อเท็จจริงยังไม่เป็นที่ยุติว่า
                       การก่อสร้างงานไม่แล้วเสร็จตามสัญญาดังกล่าวเป็นความผิดของผู้รับจ้างเพียงฝ่ายเดียว

                       หรือผู้ว่าจ้างมีส่วนก่อให้เกิดความล่าช้าดังกล่าวด้วย การที่ปลัดกระทรวงการคลัง

                       ด่วนฟังว่าผู้รับจ้างเป็นผู้ผิดสัญญาและมีค าสั่งลงโทษให้เป็นผู้ทิ้งงาน จึงไม่น่าจะถูกต้อง
                       และชอบธรรม
   378   379   380   381   382   383   384   385   386   387   388