Page 390 - คำวินิจฉัยศาลปกครองด้านพัสดุ
P. 390

๓๗๖




                            ้
                                              ้
                       ผู้ถูกฟองคดียินยอมให้ผู้ฟองคดีจ้างบริษัท พ. เป็นผู้รับจ้างช่วง และได้ต่ออายุสัญญาให้แก่
                                                                                        ้
                         ้
                       ผู้ฟองคดีออกไปอีก ๕๘๕ วัน ตามบันทึกต่อท้ายสัญญา (ครั้งที่ ๓) แต่ผู้ฟองคดีและบริษัท พ.
                                                      ้
                                                                                                    ้
                       มิได้เข้าท างานตามสัญญา ผู้ถูกฟองคดีจึงใช้สิทธิบอกเลิกสัญญาและมีค าสั่งให้ผู้ฟองคดี
                                        ้
                       เป็นผู้ทิ้งงาน ซึ่งผู้ฟองคดีได้ยื่นอุทธรณ์ค าสั่งดังกล่าว แต่รัฐมนตรีช่วยว่าการกระทรวงการคลัง
                                                                                                    ้
                       มีค าสั่งยกอุทธรณ์ตามความเห็นของคณะกรรมการว่าด้วยการพัสดุ (กวพ.) และผู้ถูกฟองคดี
                                                                          ้
                                                                                             ้
                                                                ้
                       ได้ด าเนินการริบหลักประกันสัญญาของผู้ฟองคดี ผู้ฟองคดีจึงน าคดีมาฟองขอให้ศาล
                                                                      ้
                                                        ้
                       มีค าพิพากษาเพิกถอนค าสั่งของผู้ถูกฟองคดีที่สั่งให้ผู้ฟองคดีเป็นผู้ทิ้งงาน
                                     ค าวินิจฉัยของศาลปกครองสูงสุด
                                                 ๒๖๗
                                    ตามข้อ ๑๓๙  ของข้อบัญญัติกรุงเทพมหานคร เรื่อง การพัสดุ พ.ศ. ๒๕๓๘
                                                                       ้
                       นั้น  การที่ผู้ว่าราชการกรุงเทพมหานครจะมีค าสั่งให้ผู้ฟองคดีเป็นผู้ทิ้งงาน จะต้องมีพฤติการณ์
                                                                                  ้
                       ตามเงื่อนไขของการออกค าสั่ง ๒ ประการ ได้แก่ ประการที่หนึ่ง ผู้ฟองคดีจะต้องไม่ปฏิบัติตาม
                                                     ้
                       สัญญา และประการที่สอง การที่ผู้ฟองคดีไม่ปฏิบัติตามสัญญาดังกล่าว จะต้องเป็นการไม่ปฏิบัติ
                                                                           ั
                                                                                    ้
                       ตามสัญญาโดยไม่มีเหตุผลอันสมควร  เมื่อข้อเท็จจริงรับฟงได้ว่าผู้ฟองคดีได้หยุดด าเนินการ
                       ก่อสร้างก่อนครบก าหนดเวลาท างานแล้วเสร็จตามสัญญา และงานก่อสร้างยังคงเหลือปริมาณ
                                                                                                    ้
                       ที่ต้องด าเนินการอีกร้อยละ ๖๙.๖๖ ของปริมาณงานทั้งหมด จึงเห็นได้ว่าการที่ผู้ฟองคดี
                       หยุดด าเนินการก่อสร้างและมิได้เข้าท างานก่อสร้างดังกล่าว เป็นการกระท าที่เข้าลักษณะของ
                                                                                      ้
                                                                                                     ั
                       การไม่ปฏิบัติตามสัญญาแล้ว และเมื่อข้อเท็จจริงปรากฏต่อมาว่าผู้ถูกฟองคดีได้แก้ไขปญหา
                                                            ้
                                                 ้
                       อุปสรรคในการท างานของผู้ฟองคดีจนผู้ฟองคดีสามารถเข้าท างานก่อสร้างตามสัญญาได้แล้ว
                               ้
                       การที่ผู้ฟองคดีหยุดด าเนินการก่อสร้างและมิได้เข้าท างานก่อสร้างตามสัญญา จึงเป็นการ
                                                                              ้
                       ไม่ปฏิบัติตามสัญญาโดยไม่มีเหตุผลอันสมควร ซึ่งการที่ผู้ฟองคดีว่าจ้างบริษัท พ. ให้เป็น
                                                                                   ้
                                                 ้
                       ผู้รับจ้างช่วง ก็มิได้ท าให้ผู้ฟองคดีหลุดพ้นความรับผิดต่อผู้ถูกฟองคดีตามสัญญาพิพาท
                                                                                      ้
                                                                                                    ้
                       ประกอบกับข้อสัญญาตามสัญญาประนีประนอมยอมความระหว่างผู้ฟองคดีกับผู้ถูกฟองคดี




                             ๒๖๗  ข้อบัญญัติกรุงเทพมหานคร เรื่อง การพัสดุ พ.ศ. ๒๕๓๘
                                ข้อ ๑๓๙ ให้หัวหน้าหน่วยงานเสนอปลัดกรุงเทพมหานครเพื่อพิจารณาผู้ที่ได้รับการคัดเลือกแล้ว

                       ไม่ยอมไปท าสัญญาหรือข้อตกลงภายในเวลาที่หน่วยงานก าหนด หรือคู่สัญญาของกรุงเทพมหานครไม่ปฏิบัติตาม
                       สัญญาหรือข้อตกลงนั้น โดยไม่มีเหตุผลอันสมควร เป็นผู้ทิ้งงานและให้หน่วยงานเจ้าของเรื่องรีบส่งชื่อ
                       ผู้ทิ้งงานให้ผู้ว่าราชการกรุงเทพมหานครเพื่อพิจารณา หากเห็นด้วยให้แจ้งเวียนให้หน่วยงานและส่วนราชการ
                       ต่างๆ ทราบ พร้อมทั้งแจ้งผู้ทิ้งงานรายนั้นทางไปรษณีย์ลงทะเบียน ในกรณีผู้ว่าราชการกรุงเทพมหานคร
                       ไม่เห็นด้วยให้แจ้งผลการพิจารณาไปให้หน่วยงานเจ้าของเรื่องทราบ

                                                    ฯลฯ                  ฯลฯ
   385   386   387   388   389   390   391   392   393   394   395